งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา สัปดาห์นี้ รอเบิร์ต เรดฟอร์ด จากเราไป หลังจากอยู่กับเรามานานจนเราลืมไปแล้วว่าเขาชราแล้ว

คนรุ่นผมโตมากับงานแสดงของเขา ดูตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่น ตั้งแต่เขายังหนุ่มฟ้อในเรื่อง Barefoot in the Park (1963) ไปจนถึงชราอย่างสง่าใน Indecent Proposal

แต่บทบาทที่จำได้ดีที่สุดน่าจะเป็นสองเรื่องที่เล่นกับ พอล นิวแมน Butch Cassidy and the Sundance Kid (1969) และ The Sting (1973) ดูเรื่องละหลายรอบ

นามตัวละคร Sundance Kid ต่อมากลายเป็นชื่อสถาบันและเวทีหนังอินดีที่ใหญ่ที่สุดในโลก

ยังไม่นับรวมหนังคลาสสิกอีกหลายเรื่อง The Way We Were (1973), The Great Gatsby (1974), Three Days of the Condor (1975), All the President's Men (1976), The Electric Horseman (1979 - เรื่องนี้ดูที่สิงคโปร์โดยไม่มีซับไตเติลไทย ทำให้ไม่ค่อยรู้เรื่อง!), Out of Africa (1985)

หลายคนอาจไม่รู้ว่าเรดฟอร์ดเป็นผู้กำกับด้วย และระดับมือรางวัล หนังกำกับเองเรื่องแรก Ordinary People (1980) กวาดสี่รางวัลออสการ์ ตามมาด้วยอีกหลายเรื่อง

เรดฟอร์ดเป็นผู้ร่วมก่อตั้ง The Sundance Film Festival ใช้ชื่อตามตัวละคร Sundance Kid ในหนังเรื่อง Butch Cassidy and the Sundance Kid เทศกาลหนังซันแดนซ์เป็นศูนย์รวมหนังอินดีจำนวนมากจากทั่วโลก

นอกจากนี้เขายังเป็นนักรณรงค์สิ่งแวดล้อม ชาวอินเดียนแดง สิทธิคนข้ามเพศ ฯลฯ

ฟุ่มเฟือยเสน่ห์เหลือประมาณ ผู้ชายเห็นยังชอบ ในหนังเรื่อง Indecent Proposal เขา (วัยจริง 57) เล่นเป็นตัวละครที่เสนอเงินหนึ่งล้านดอลลาร์แก่หญิงสาว หากยอมนอนด้วย ผู้หญิงไม่น้อยพูดทีเล่นทีจริงว่า หล่ออย่างนี้ ไม่ต้องให้เงินก็ได้

หมดนักแสดงคุณภาพไปอีกคน

เพราะภาพยนตร์ย่อมมีฉากจบ และงานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา

วินทร์ เลียววาริณ
18-9-25

หลังจากภรรยาบอกคุณบริสุทธิ์ว่า "คุณกำลังจะตาย” คุณบริสุทธิ์ก็เกิดอาการซึมเศร้า เหนื่อยหน่าย กินข้าวไม่ลง

ภรรยาคุณบริสุทธิ์รู้สึกผิดที่พูดกับสามีเช่นนั้น ก็ไถ่โทษโดยทำอาหารเย็นให้คุณบริสุทธิ์กิน

หล่อนลงมือทำอาหารเอง ด้วยวัตถุดิบที่ดีที่สุด หล่อนใช้เวลาถึงสี่ชั่วโมงทำอาหาร

หล่อนจัดอาหารบนจานสวยงาม โต๊ะปูผ้าขาวลายลูกไม้ จุดเทียนไข วางแก้วไวน์ มันเป็นดินเนอร์ใต้แสงเทียน ดูโรแมนติกยิ่งนัก

คุณบริสุทธิ์กินอาหารจนหมด ผู้เป็นภรรยายิ้ม นึกดีใจที่สามีชอบอาหารที่หล่อนทำ

"อาหารที่ฉันทำรสชาติเป็นยังไงคะ?"

คุณบริสุทธิ์ตอบว่า "รสชาติเหมือนโดยสารเรือข้ามฟากศิริราชที่ลอยลำนิ่งอยู่กลางแม่น้ำเจ้าพระยา”

"โอ้โฮ! เป็นคำชมที่ครีเอถีฟมากค่ะ แต่แปลว่ายังไงคะ?”

“แปลว่ามันไม่เข้าท่าไง”

วินทร์ เลียววาริณ
18-9-25
....................

บางท่อนจาก เรื่องรักของคุณบริสุทธิ์ฯ
(นวนิยายแนวใหม่ที่นำขำขันตลกๆ ระดับ ‘ขำกลิ้ง’ 400 เรื่องมายำเป็นนวนิยาย)

https://www.winbookclub.com/store/detail/188/เรื่องรักของคุณบริสุทธิ์กับนางสาวภุมรี%20ศจีรมย์%20สมถวิล%20จินตหรา%20พารัก%2520ปักเสน่ห์%20เรวดี%20ศรีสกาว 

โปรโมชั่น https://www.winbookclub.com/store/detail/196/แพคเกจพิเศษ%203%20in%201 

Shopee
เดี่ยว https://s.shopee.co.th/1VjWGyXzed 
https://s.shopee.co.th/9A8xPCjmLp 

คุณบริสุทธิ์ก็เหมือนสามีทั่วไป มีปัญหากับภรรยาบ้างเป็นครั้งคราว

และนานๆ ที คุณบริสุทธิ์และภรรยาก็ไปหาจิตแพทย์ผู้เชี่ยวชาญชีวิตคู่

หมอคุยกับคู่สมรสทีละคน

ในส่วนของภรรยา จิตแพทย์บอกภรรยาคุณบริสุทธิ์ว่า "ตอนเช้าเมื่อตื่นขึ้นมา คุณให้ทำอาหารเช้าให้สามีคุณ กอดเขาด้วยความรัก บอกเขาว่ารักมาก เตรียมข้าวเที่ยงให้สามีคุณด้วย ทำเมนูไม่ซ้ำกัน เพื่อไม่ให้สามีคุณเบื่อ รักษาอารมณ์เขาตลอด..."

"หรือคะ?"

"เมื่อเขากลับบ้าน ก็เตรียมอาหารเย็น ซักผ้าให้เรียบร้อย อย่าไปกวนใจเขาเรื่องซักผ้า..."

"หรือคะ?"

"จงมีเซ็กซ์กับเขาอาทิตย์ละสองสามครั้ง และทำให้เขามีความสุข"

ภรรยาคุณบริสุทธิ์ถามหมอ "แล้วถ้าไม่ทำอย่างที่หมอแนะนำล่ะคะ?"

หมอว่า "ถ้าคุณไม่ทำอย่างนี้ เขาจะไม่มีความอยากมีชีวิตอยู่ และจะตายอย่างแน่นอน"

"เข้าใจแล้วค่ะ"

ขากลับจากคลินิกหมอ คุณบริสุทธิ์ถามภรรยาว่า "หมอพูดอะไรกับคุณจ๊ะ?"
ภรรยาคุณบริสุทธิ์ตอบสั้น ๆ ว่า "คุณกำลังจะตาย”

สวัสดีวันพฤหัส ขอให้ความมีความสุขครับ

วินทร์ เลียววาริณ
18-9-25
....................

บางท่อนจาก เรื่องรักของคุณบริสุทธิ์ฯ
(นวนิยายแนวใหม่ที่นำขำขันตลกๆ ระดับ ‘ขำกลิ้ง’ 400 เรื่องมายำเป็นนวนิยาย)
ค่าคลายเครียดแค่ 330 บาท เฉลี่ยขำละ 80 สตางค์
หนังสือหมดเมื่อไร จะไม่ตีพิมพ์ใหม่แล้ว

https://www.winbookclub.com/store/detail/188/เรื่องรักของคุณบริสุทธิ์กับนางสาวภุมรี%20ศจีรมย์%20สมถวิล%20จินตหรา%20พารัก%2520ปักเสน่ห์%20เรวดี%20ศรีสกาว 

โปรโมชั่น https://www.winbookclub.com/store/detail/196/แพคเกจพิเศษ%203%20in%201 

Shopee
เดี่ยว https://s.shopee.co.th/1VjWGyXzed 
https://s.shopee.co.th/9A8xPCjmLp 

วันนี้คณะ คณะรัฐมนตรีรัฐบาล สี่ภพ 1 เปิดตัวแล้ว

นายกรัฐมนตรี กุบไล ข่าน

รัฐมนตรีประจำสำนักนายกรัฐมนตรี เตมู ข่าน

รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ เฉินตงเจิน

กระทรวงเส้าหลิน ต๋าหมอ (ตั๊กม้อ)

กระทรวงอู่ตัง จางซานเฟิง (เตียซำฮง)

กระทรวงคุนหลุน เทียนเสี้ย

กระทรวงเอ๋อเหมย ลู่เอินซือไท่

กระทรวงกระยาจก กงซุนยี่

กระทรวงมาร จอมมารจตุรทิศ

กระทรวงเมฆดำ เทียนหวิน

กระทรวงร่มเหล็ก ทิเฉินกวน

กระทรวงตะวันดำ เทียนหลง

กระทรวงพิษ ถังซู่จิน

กระทรวงอวกาศ ซิงเคอะ

และรัฐมนตรีเงาอีกจำนวนมาก

เห็นรายชื่อแล้ว ไม่น่าจะร้อง "ยี้" แต่จงร้อง "เคี้ยกเคี้ยก"

วินทร์ เลียววาริณ
17-9-25

วันก่อนพูดเรื่องภาษาสวย บางทีเราก็เรียกว่าภาษากวี ซึ่งไม่จำเป็นต้องสัมผัสนอกสัมผัสในเสมอไป แต่หมายถึงภาษางดงาม

สมัยผมยังตอบรับคำเชิญไปพูดตามเวทีต่างๆ ผู้แนะนำมักประกาศว่า "นี่คือคุณวินทร์ กวีซีไรต์..."

ตรงนี้ผิดกันมาก เพราะผมไม่ใช่กวีซีไรต์ เป็นแค่นักเขียนซีไรต์ กวีซีไรต์หมายถึงกวีที่ได้รับรางวัลซีไรต์ เช่น เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ไพวรินทร์ ขาวงาม ฯลฯ

ผมไม่เคยทำงานสายกวีมาเลย แต่ชอบอ่าน กวีทั้งสองท่านที่เอ่ยนาม ก็มักส่งงานมาให้อ่าน

คนไทยเรียนบทกวีมาแต่เด็ก บางคนนึกไม่ออกว่าเรียนไปทำไม บ้างรู้สึกว่ามันคร่ำครึ โบราณ

ภาษาไทยแตกต่างจากหลายๆ ภาษาในโลก มันเอื้อให้เขียนเป็นบทกวีคล้องจองได้ง่าย เมื่อรวมวรรณยุกต์กับสัมผัสใน-นอก ภาษาไทยก็เหมือนเพลงดีๆ นี่เอง

หากคิดว่าบทกวีหมดยุคไปแล้ว ก็ลองอ่านงานของไพวรินทร์บทนี้

"คิดไม่ถึงจะคิดถึงถึงเพียงนี้ 
คิดไม่ถึงใจจะมีที่คิดถึง 
เพียงแค่คิดไม่คิดว่าจะตราตรึง 
คิดที่นี่อีกทีหนึ่งคิดถึงกัน"

พ.ศ. ไหนก็เอาไปใช้จีบสาวได้

กลับมาที่คำถามเดิม เรียนกวีไปทำไม

คำตอบของผมคือ มันทำให้เรารู้จักความงามของชีวิต

ความงามมีอยู่ในทั้งธรรมชาติ และงานที่เราสร้างขึ้น เช่น อาคารบ้านช่อง ภาพเขียน ประติมากรรม บทกวี ดนตรี

ถ้าเรารู้จักสัมผัสความงาม ก็จะมองโลกด้วยสายตาอีกคู่หนึ่ง มันอิ่มเอิบ เต็มตื้น เข้าใจว่าการมีชีวิตในโลกไม่ได้มีแค่กินอิ่ม นอนหลับ ทำงาน เก็บเงิน

การอ่านบทกวีเป็นวิธีหนึ่งที่ช่วยกล่อมเกลาต่อมรับความงามของเรา

ยกตัวอย่าง เช่น การอยู่ในบ้านงาม (ซึ่งไม่จำเป็นต้องแพง) ช่วยทำให้จิตของเราสงบขึ้น

การฟังดนตรีดีๆ ทำให้วิญญาณนิ่งขึ้น

ผมไม่ว่าอะไรสำหรับคนทั่วไปที่ไม่เข้าถึงบทกวี แต่คนที่ทำงานในวงการศิลปะไม่มีข้ออ้างเลย

สถาปนิก นักออกแบบ และคนทำงานศิลปะไม่น้อยมองไม่ออกว่าความเป็นกวีเกี่ยวกับงานที่ทำอย่างไร อาจารย์แสงอรุณ รัตกสิกร อาจารย์สถาปัตย์ฯที่สอนผม แสดงให้เห็นตลอดเวลาว่ามันเกี่ยวกันอย่างยิ่ง ศิลปะแต่ละสายสอดคล้องกัน

บทกวีมีการใช้จังหวะ สัมผัส สมดุล ซึ่งก็คือหลักเดียวกับที่ใช้ในงานออกแบบแขนงอื่น ตั้งแต่สถาปัตยกรรม ประติมากรรม จิตรกรรม ดนตรี

ผมจึงไม่ยอมรับคำอ้างของสถาปนิกที่ออกแบบตึกไม่สวย โทษโน่นโทษนี่ ไม่สวยก็คือไม่สวย

ผมจึงไม่ยอมรับคำอ้างของคนแต่งเพลงที่แต่งเพลงแบบจับตัวโน้ตมาเขย่าด้วยกัน เป็นมลพิษทางเสียง แล้วบอกว่าเป็นศิลปะ

นี่ก็คือเหตุผลที่เราควรอ่านบทกวี มองโลกเป็นบทกวี และรู้จักลิ้มรสภาษาสวยเช่นที่เราชอบอาหารรสเลิศ

มันเปลี่ยนโลกภายในของเราได้จริงๆ  

วินทร์ เลียววาริณ
17-9-2568