(หมายเหตุ ในช่วงงานหนังสือ ผมไม่ค่อยมีเวลาเขียนบทความใหม่ โดยเฉพาะบทแสดงความคิดเห็นต่อเหตุการณ์บ้านเมือง The Bartender Series ตอนนี้เขียนเสร็จกลางดึกเมื่อคืนนี้ แต่ดึกเกินไปที่จะลง ถ้าลงคืนนี้ ก็อาจช้าเกินไป จึงมาโพสต์ตอนเช้าวันนี้ก็แล้วกัน นี่เป็นครั้งแรกที่ลงเรื่องเหล้าแต่เช้า!)

ราตรีนี้ก่อนเที่ยงคืนเล็กน้อย ชายคนหนึ่งก้าวเข้ามาในร้านพับผ่า สีหน้าเขาซีดเหมือนถูกผีหลอก

เขาเอ่ยเสียงสั่นว่า "บาร์เทนเดอร์ ขอค็อคเทลดับความกลัวผีหน่อย เร็วเลย"

ข้าพเจ้าเคยได้ยินแต่ลูกค้าที่มาดื่มเหล้าดับความกลัวล้มเหลว กลัวธุรกิจล้ม แต่ไม่เคยได้ยินว่าต้องการดับความกลัวผี

"คุณหมายถึงผี - Ghost?"

"ใช่"

"ผีที่หลอกคน?"

"ใช่"

"ไม่ใช่ผีเปลี่ยนห--"

"บาร์เทนเดอร์กรุณาอย่าทะลึ่ง ผมและชาวบ้านกลัวผีจริงๆ"

"ได้ ผมมี Ghost Cocktails ทำด้วย วานิลลา ว็อดกา ผสม black candy melts ผสม heavy cream ผสม vanilla extract น้ำตาล น้ำแข็ง"

"จัดมาเลย"

ข้าพเจ้าชงเครื่องดื่มดับความกลัวผีแก้วแรกให้ลูกค้า เขาดื่มรวดเดียวหมด

"อาการกลัวผีลดลงมั้ยครับ?"

"โดพามีนเพิ่มมานิดหน่อย แต่ยังไม่ลดความกลัวผี"

"งั้นต่อด้วยค็อคเทล ผีขี้เมา Drunk Ghost ทำด้วย วานิลลา ว็อดกา ผสม coconut rum ผสม coconut cream และโซดามะนาว"

"จัดมาเลย"

หลังจากลูกค้าซด Drunk Ghost หมดแล้ว เขาเอ่ย "เอนดอฟีนเพิ่มมานิดหน่อย แต่ยังไม่ลดความกลัวผี"

ข้าพเจ้าเสนอค็อคเทลใหม่ แก้วที่สาม

"นี่คือ Green Ghost ทำด้วย Hayman's London Dry Gin ผสม Green Chartreuse น้ำมะนาว ไซรัปน้ำตาล"

"จัดมาเลย"

แต่ Green Ghost ก็ยังดับความกลัวของเขาไม่ได้

ข้าพเจ้าถอนใจ ถาม "ถามจริงๆ คุณกลัวผีอะไรกันแน่?"

"ผมและชาวบ้านกลัวเสียงผีในป่า"

"ป่าไหน?"

"ป่าชายแดนไทยเขมร มือดี เอ๊ย! มือร้ายฝั่งไทยเปิดเสียงผีผ่านลำโพง น่ากลัวกว่าธี่หยดสามภาคกับ The Conjuring เจ็ดภาครวมกัน"

"The Conjuring universe มีทั้งหมด 9 ภาค ถ้ารวมทีวีด้วย"

"ขอบคุณสำหรับข้อมูล"

"เอ้า! ว่าต่อไป"

"เสียงผีที่มือดี เอ๊ย! มือร้ายฝั่งไทยเปิด ขนาดฮิวเม่นไรท์ยังไม่เห็นด้วย"

"อย่าเครียดไปเลย ฮิวเม่นก็เหมือนเม่นนั่นแหละ สลัดขนแหลมๆ แทงไปทั่ว เอ้า! ว่าต่อไป"

"เสียงผีที่มือดี เอ๊ย! มือร้ายฝั่งไทยเปิดมันน่ากัวมั่กมั่ก"

"น่ากลัวมากมาก ถ้าพวกคุณคิดจะมาเคลมแผ่นดินไทยทั้งที ออกเสียงให้ถูก"

"คับ เอ๊ย! ครับ"

"เอ้า! ว่าต่อไป"

"เสียงผีที่มือดี เอ๊ย! มือร้ายฝั่งไทยเปิด มันละเมิดสิทธิมนุษยชน"

ฟังไม่ทันจบคำ ข้าพเจ้าเจ็บแปลบที่ต้นแขน ยุงตัวหนึ่งกัด ขนาดเป็นห้องแอร์ ยังมียุงเล็ดลอดเข้ามาได้ ข้าพเจ้าคงเผลอเปิดหน้าต่าง ปล่อยให้ยุงเข้ามา

ข้าพเจ้าจุดยากันยุง ลูกค้าถาม "คุณจุดยากันยุงในห้องแอร์?"

"ชั่วคราวเท่านั้น แค่ไล่ยุงตัวนี้ออกไปก่อน"

"มันเหม็นนะ"

ข้าพเจ้าถอนใจ ถามลูกค้า "งั้นหรือ? บ้านคุณมียุงไหม?"

"มี"

"แล้วคุณทำยังไง?"

"ก็จุดยากันยุง"

"แล้วไม่เหม็นหรือ?"

"เหม็น"

"แล้วมันไม่ละเมิดสิทธิยุงชนหรือ?"

"ก็มันแค่ไล่ยุง ถ้ายุงไม่เข้ามากัดเรา ก็ไม่ถูกยากันยุงรบกวน"

"ฉันใดก็ฉันนั้น บางทีเสียงผีผ่านลำโพงก็เหมือนยากันยุง มันแค่ป้องกันยุงและแมลงมารบกวน ถ้าไม่มียุง ก็ไม่มีใครจุดยากันยุง"

ลูกค้ากลัวผีกลับไปแล้ว ข้าพเจ้าค็อคเทลแก้วใหม่ Mosquito Cocktail คือค็อคเทลยุง ทำด้วย Campari ผสม mezcal ผสมน้ำมะนาว น้ำขิง

ข้าพเจ้าเริ่มดื่ม Mosquito Cocktail

โดยรสนิยมส่วนตัว ข้าพเจ้าไม่เคยชอบรสชาติของค็อคเทลยุง แต่ในนาทีนี้ ข้าพเจ้าดื่ม เพราะข้าพเจ้าอยากดื่ม

วินทร์ เลียววาริณ
14-10-25

..................

หมายเหตุ เหล้าทั้งหมดนี้มีจริง

พับผ่า! บาร์เทนเดอร์ (The Bartender Series 1) มีจำหน่ายแล้วในรูปอีบุ๊ค สนใจดูได้ในเว็บ The Meb

ผู้อ่านบางคนที่สั่งหนังสือ pre-order สี่ภพ ได้รับหนังสือแถมคือ ยุทธจักรวาลกิมย้ง บางคนมีแล้ว และอยากเปลี่ยนเป็นเล่มอื่น

ก็ขอแจ้งตรงนี้ว่าคิดใหม่ได้ เพราะตอนนี้ ยุทธจักรวาลกิมย้ง หมดสต็อคแล้ว และจะไม่ตีพิมพ์ใหม่อีก

ดังนั้นเก็บไว้อาจคุ้มกว่า เพราะขายต่อได้ อาจได้มากกว่าราคาปก

ผมอ่านงานของกิมย้งครั้งแรกตอนเรียนชั้นมัธยมต้น ผมยืมหนังสือเล่มหนาหนึ่งพันกว่าหน้ากลับบ้านโดยไม่รู้ว่าเป็นนิยายประเภทไหน ชื่อบนปกคือ มังกรหยก ฉบับ จำลอง พิศนาคะ และ ประยูร พิศนาคะ

สมัยนั้นการพิมพ์นิยายหนาพันหน้าเป็นเรื่องธรรมดา

ผมเริ่มอ่านตอนบ่าย ๆ เย็น ๆ พักกินข้าวเย็นหน่อย ก็อ่านที่เหลือรวดเดียวจบ

วันรุ่งขึ้นก็รีบไปที่ห้องสมุด ยืมเล่ม 2 ต่อทันที

หนังสืออะไรที่จับใจคนอ่านได้ขนาดติดหนึบเช่นนี้?​ คำตอบคือไม่รู้ เพราะในเวลานั้น มังกรหยก เป็นหนังสือแนวใหม่

นานหลังจากนั้นจึงรู้ชื่อผู้เขียน และนามกิมย้งก็สลักมั่นในหัวใจ เจอที่ไหน ต้องอ่านหมด

ห้องสมุดประชาชนหาดใหญ่มีหนังสือนิยายกำลังภายในจำนวนจำกัด ดังนั้นเมื่อไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯ ก็ควานหาหนังสือของกิมย้งตามห้องสมุดต่าง ๆ เช่น มังกรแก้ว (กระบี่ใจพิสุทธิ์) และ ผู้กล้าหาญคะนอง (กระบี่เย้ยยุทธจักร) อ่านในห้องสมุดประชาชนปทุมวัน ดาบมังกรหยก อ่านในห้องสมุดประชาชนวัดอนงคาราม แปดเทพอสูรมังกรฟ้า อ่านในหอสมุดแห่งชาติ เป็นต้น

ที่หาไม่ได้จริง ๆ ก็ไปที่ร้านเช่าหนังสือ

คนไทยโชคดีได้อ่านนิยายกำลังภายในมาก่อนเมืองจีน เพราะหนังสือของกิมย้งถูกแบนที่นั่น เราคุ้นเคยกับวิชาลมปราณ การถ่ายทอดพลัง เพลงกระบี่พิสดาร มือกระบี่ สำนักธัมมะ พรรคมาร ฯลฯ กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้ว

แต่ไม่ค่อยมีใครในเวลานั้นรู้ว่า โลกนิยายกำลังภายในแบบนี้เป็นของใหม่ที่เพิ่งเกิดขึ้นในปี 1954 โดยชายหนุ่มสองคน หนึ่งในนั้นคือกิมย้ง

มันวางรากฐานนิยายกำลังภายในจนกลายเป็นตระกูลของมันเอง แผ่ขยายแตกหน่อออกไปหลายรูปแบบ จนเป็นอย่างที่เราเห็นทุกวันนี้

การให้กำเนิดวงการบู๊ลิ้มแบบนี้ย่อมมิใช่เรื่องธรรมดา

การที่กิมย้งสร้างนิยายหลากหลายเรื่องต่าง ๆ ก็มิใช่เรื่องธรรมดา

หนังสือสารคดีเกี่ยวกับงานของกิมย้งมีมาก แต่ยังมีบางจุดที่ไม่ได้รับการบันทึกไว้ หรือด้วยมุมมองใดมุมมองหนึ่ง

เป็นที่มาของสารคดีประวัติศาสตร์กำลังภายใน ยุทธจักรวาลกิมย้ง

หนังสือเล่มนี้จะพาผู้อ่านไปสำรวจสามอย่าง

หนึ่งคือสำรวจงานแต่ละชิ้นของกิมย้ง รวม 15 เรื่อง

สองคือเล่าประวัติศาสตร์จริงที่แต่ละเรื่องอิงบุคคลจริงที่กิมย้งใช้แปลงเป็นตัวละคร

สามคือเล่าเกร็ดต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง

จะทำให้เข้าใจภาพรวมของงานทั้งหมดดีขึ้น และทำให้เข้าใจประวัติศาสตร์ ที่มาที่ไป และเมื่อนั้นจะเห็นว่านิยายของกิมย้งลึกกว่าแค่นิยาย

หากไม่มีงานของกิมย้ง โลกก็จะไม่มีนวนิยาย สี่ภพ เพราะเป็นงานบูชาครู เดินตามรอยกิมย้ง ทั้งวิธีวางโครงเรื่องหลักและซับพล็อต

ซือแป๋กิมย้งไม่ได้เขียนตำราการเขียนนิยายไว้หรอก ผมเรียนเอาเอง โดยศึกษาวิธีแต่งของท่าน

ดังนั้นการเขียนงานชิ้นนี้แม้จะยาก แต่ก็เป็นความสุขอย่างหนึ่ง

วินทร์ เลียววาริณ
14-10-25

ผู้อ่านสองท่านเขียนมาเปรยกับผมว่า ฉากท้ายของนวนิยาย สี่ภพ มีความคล้ายฉาก The Architect ใน The Matrix

ทำให้ผมงันไปครู่หนึ่ง เมื่อขบคิดก็พบว่าใช่ ฉากจางฝานพบตัวละครลึกลับคล้ายนีโอพบ The Architect จริง

แม้บริบทของเรื่องไม่เหมือนกัน คนละคอนเส็ปต์กัน และความจริงคือผู้เขียนไม่ได้มี The Matrix ในหัวเลยตอนเขียน แต่ก็ต้องยอมรับว่ามีความพ้องกันที่โครงสร้างของการเล่าเรื่อง

ในเรื่องที่ซับซ้อนอย่าง The Matrix และ สี่ภพ ผู้เขียนมีทางเลือกไม่กี่ทางที่จะเล่าเรื่องให้ผู้อ่านเข้าใจ 'จักรวาล' ของเรื่อง

ยกตัวอย่างแบบไม่สปอยล์เรื่องก็แล้วกัน เช่น เราจะเล่าเรื่องเมืองแมนฮัตตันให้ปลวกตัวหนึ่งในจอมปลวกหนึ่งที่แอฟริกาเข้าใจได้อย่างไร ย่อมเล่าไม่ได้ ทางที่ง่ายที่สุดทางหนึ่งคือเราอาจแปลงตัวเป็นปลวกไปอธิบายให้ปลวกตัวนั้นเข้าใจแบบเฉลย ด้วยภาษาของปลวก

ความจริงฉากนั้นของ สี่ภพ คล้ายตอนท้ายของ Contact มากกว่า ซึ่งการออกแบบเรื่องก็มาจากข้อจำกัดของการแต่งเรื่องที่ไม่มีในโลกของเรา

ยาก แต่ก็เป็นความท้าทายอย่างสูง

วินทร์ เลียววาริณ
13-10-25

...............

สี่ภพ เป็นนิยายจีนกำลังภายใน+ไซไฟ ผลงาน 5 ปีของ วินทร์ เลียววาริณ

จำหน่ายในงานหนังสือและทางออนไลน์
งานหนังสือบูธ F-21 (ราคา 2,300.- ถ้ารับเอง)

ซื้อผ่าน Shopee กดลิงก์ https://s.shopee.co.th/2LPBgEyqPg?share_channel_code=6 

ซื้อผ่านเว็บไซต์ วินทร์ เลียววาริณ กดลิงก์
https://www.winbookclub.com/store/detail/255/%E0%B8%AA%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%A0%E0%B8%9E 

อีบุ๊ค จัดจำหน่ายโดยบริษัท The Meb ทั้งแยกเล่มและรวมชุด (สำนักพิมพ์ 113 ไม่ได้จำหน่าย) https://www.theonebook.com/index.php?action=search_book&page_no=1 

ราว 20-30 ปีก่อน บรรยากาศการอ่านการเขียนในบ้านเราคึกคักกว่าที่เป็นอยู่ในวันนี้หลายเท่า หนังสือพิมพ์มีหน้าข่าววรรณกรรม และวัฒนธรรมวรรณวิจารณ์ สถาบันต่างๆ มีเวทีเสวนาวรรณกรรม แลกเปลี่ยนความคิดเห็นระหว่างนักเขียนกับนักอ่าน

ภาพนักอ่านกับนักเขียนกินข้าวหม้อเดียวกันหลังเสวนาหายไปแล้ว พร้อมกับการมาถึงของสื่อแบบใหม่

มองไปรอบตัว สังคมนักอ่านนักคิดอ่อนแรงลงไปมาก

แล้วจะทำอย่างไร?

ในด้านปัจเจก ผู้อ่านต้องหัดอ่านให้เป็น อ่านตื้นได้ แต่บางครั้งก็ต้องอ่านลึก และต้องสามารถแปลงเรื่องที่อ่านเป็นปัญญา เพราะข้อมูลยังไม่ใช่ปัญญา

ในด้านสังคม เราต้องปลูกฝังรากของการอ่านการเขียนให้แข็งแรงตั้งแต่เด็ก ในขณะที่การอ่านลึกไม่เคยเป็นนโยบายของรัฐ สมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทยเป็นองค์กรหนึ่งที่ทำหน้าที่นี้มานานหลายสิบปีแล้ว

.........................

ในรอบหลายปีนี้ สมาคมนักเขียนฯได้จัดกิจกรรมวรรณกรรมร่วมกับร้านหนังสืออิสระ สนับสนุนโครงการอีบุ๊กของสมาคมฯร่วมกับแพลตฟอร์ม MEB

นำเสนอโครงการผสานหนังสือกับดนตรี เพื่อใช้เสียงเพลงบอกเล่าวรรณกรรมไทย ล่าสุดคือมิวสิกวิดีโอ นายทองอิน ยอดนักสืบ

สร้างสถานีนักเขียน เพื่อเป็นพื้นที่ถ่ายทอดองค์ความรู้กับสมาชิก

ในปีหน้า สมาคมฯจะจัดพิมพ์หนังสือใหม่สองเล่ม เชิดชูนักเขียนเก่า ได้แก่นวนิยาย ‘บ้านสร้าง’ โดย เรียมเอง (ผู้เขียน ล่องไพร) และ วรรณมาลัย ‘จำลักษณ์นายทองอิน รัตนะเนตร์’ ผลงานของรามจิตติ ในวาระ 100 ปี ร. 6 เสด็จสวรรคต (ผมเป็นหนึ่งในนักเขียนที่ร่วมเขียนด้วย)

นอกจากนี้สมาคมฯยังผลักดันสิทธิประโยชน์เชิงวิชาชีพ เช่น เงินสนับสนุนค่าบรรณาธิการต้นฉบับ ช่วยกิจกรรมในร้านหนังสืออิสระ จัดอบรมเชิงลึกด้านการเขียน ฯลฯ

ทั้งหมดนี้สมาคมฯออกแรงทำเงียบๆ เป้าหมายเพื่อพัฒนาสังคมการอ่านการเขียนของคนทั้งประเทศ

ทั้งหมดนี้ต้องใช้ทุน

ปัญหาคือสมาคมฯไม่ใช่องค์กรหวังผลกำไร จึงจำเป็นต้องระดมทุนจากภาคประชาชนมาช่วยเดินเครื่องจักรปัญญา นี่คือที่มาของการก่อตั้งกองทุนมิตรภาพเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ปีนี้ และการระดมทุนที่จะตามมาอีกหลายครั้ง

สำหรับท่านที่มองเห็นความสำคัญของภาพกว้างงานของสมาคมฯ สามารถช่วยสมาคมฯให้ช่วยสังคมต่อไป

รอบนี้สมาคมฯขอระดมทุน 200 หน่วย หน่วยละ 250 บาท ทุกท่านที่ร่วมสมทบทุน จะได้รับของตอบแทนเป็นหนังสือ

หากท่านมีกำลังช่วยเหลือได้มากกว่าหน่วยที่กำหนด ก็ขออนุโมทนา

ร่วมระดมทุนได้ที่บูธสมาคมนักเขียนฯ K27 งานมหกรรมหนังสือฯ หรือผ่านลิงก์: https://forms.gle/sWmRP9yfFsLi7a5e7

.............................

สังคมในอุดมคติพัฒนานักเขียนและนักอ่านคุณภาพไปพร้อมกัน เพราะวงการนักเขียนกับวงการนักอ่านเป็นเรื่องเดียวกัน เป็นห่วงโซ่ปัญญาของสังคม

ปัญญาเป็นสิ่งมีค่าที่สุดที่เราสร้างขึ้นได้ หากเราไม่มุ่งหน้าไปในทิศทางนี้ เราจะส่งต่อประเทศไทยแบบไหนให้ลูกหลานของเรา?

วินทร์ เลียววาริณ
13 ตุลาคม 2568