ช่วงนี้ใครๆ ก็พูดถึงไซยาไนด์ แต่มีใครที่รู้เรื่องนี้จริงๆ

ถ้าให้ชัวร์ก็ต้องถามนักสืบ พุ่มรัก พานสิงห์ เขารู้เรื่องไซยาไนด์ดีเหมือนกัน

นี่คือคดีฆาตกรรมกุหลาบดำ ลองอ่าน

ศพท่านทูตรัสเซียเปลือยในอ่างอาบน้ำหินอ่อน ศีรษะปริ่มน้ำ ความเย็นในห้องทำให้กระจกเงาเป็นฝ้า ทุกอย่างในห้องน้ำจมอยู่ในความนิ่งสงบ

สีหน้าศพก็สงบอย่างยิ่ง

วลาดิเมียร์ โอลอฟ วัยปลายหกสิบ หลับตา ริ้วรอยของวัยบนใบหน้าดูจางลง

ความตายช่วยลดภาระของคนคนหนึ่งบนโลกใบนี้

หน้าอกมีรูกระสุน ปืนกระบอกหนึ่งนอนสงบบนพื้นข้างอ่างอาบน้ำ

ความเย็นทำให้ศพซีดแกมสีเขียวจาง ๆ แก้วหนาใบหนึ่งวางบนขอบอ่าง ขวดบรั่นดีขวดหนึ่งวางบนพื้น ในขวดเหลือบรั่นดีครึ่งเดียว ศีรษะท่านทูตจมในน้ำ

ร.ต.ต. สมศักดิ์ว่า “ดูเหมือนว่าท่านทูตจะยิงตัวตาย...”

สามิตว่า “เร็วเกินไปที่จะสรุป แม้ว่าไม่มีร่องรอยการต่อสู้ในห้อง แต่ทำไมฆ่าตัวตาย? ท่านทูตมาจัดการเรื่องนำศพลูกสาวกลับบ้าน ไม่มีเหตุผลที่จะฆ่าตัวตายตอนนี้”

สายตาทุกคู่จับที่กุหลาบดำดอกหนึ่งลอยบนผิวน้ำ

พุ่มรัก พานสิงห์ จุ่มนิ้วลงในน้ำ มันเย็นเฉียบ หลังจากนั้นก็ก้มตัวลงดมแก้วบรั่นดี ขมวดคิ้ว สูดกลิ่นไปมา เข้าใกล้ศพ พึมพำว่า “แปลก...”

“แปลกอะไร?”

“แปลก”

“เออ! รู้แล้วว่าแปลก แปลกที่มึงทำท่าเหมือนหมา”

“อุ๊ย! เปรียบกับหมาเลยเรอะ”

“ก็มึงยื่นจมูกทำท่าดม มึงดมอะไร?”

“บรั่นดีนี้มีกลิ่นอัลมอนด์”

“จมูกมึงเพี้ยนแล้วมั้ง! ห้องนี้ไม่มีอัลมอนด์สักเม็ด”

“มึงลองดมดู”

เพื่อนทำตาม

“จริง กลิ่นคล้ายอัลมอนด์ เออ! มึงนี่จมูกหมาชัด ๆ”

“ขอบคุณที่ชม โฮ่ง! โฮ่ง!”

“ไอ้เสี่ยวกำลังบอกว่าท่านทูตกินอัลมอนด์?”

“เปล่า แต่สงสัยว่าท่านทูตอาจจะถูกพิษไซยาไนด์”

ร.ต.ต. ธนูถาม “พี่รู้ได้ยังไง?”

“อุ๊ย! น้องแอร์โรว์ที่รัก นักสืบทั่วโลกรู้กันทั้งนั้น พิษไซยาไนด์มีกลิ่นคล้ายอัลมอนด์ ข้าพเจ้าจึงไม่กล้ากินอัลมอนด์ กลัวคนวางยาพิษข้าพเจ้าไง”

“พิษไซยาไนด์มีกลิ่นอัลมอนด์นี่จริงหรือ? พี่ไม่ได้อำนะ?”

...........

ในเมื่อไม่รู้แน่ ทั้งหมดก็ไปหาหมออมรา ผู้เชี่ยวชาญเรื่องความตายชนิดต่างๆ

ร.ต.ต. ธนูถามว่า “ขอถามอาจารย์หมอหน่อยครับ มีเหตุผลไหมครับที่ไซยาไนด์มีกลิ่นอัลมอนด์?”

“ก่อนอื่น ไซยาไนด์มีกลิ่นอัลมอนด์นั้นเป็นความจริงส่วนหนึ่ง แต่ก็ไม่เสมอไป บางทีก็ไม่ได้กลิ่น นักสืบสมัยก่อนมักดมกลิ่นศพ ถ้าได้กลิ่นอัลมอนด์ มักเดาว่าการฆาตกรรมเกิดจากไซยาไนด์ แต่ก็ไม่แน่เสมอไป”

“แล้วมีเหตุผลไหมครับที่มีกลิ่นอัลมอนด์?”

“ง่ายมาก ในอัลมอนด์มีไซยาไนด์”

“จริงหรือครับ?”

“จริง”

นักสืบว่า “ว่าแล้วเชียว สามิตไม่เชื่อผม”

“ไซยาไนด์เป็นองค์ประกอบเคมีที่อยู่ในหลายรูปแบบ เป็นก๊าซและของเหลวก็มี เช่น ไฮโดรเจน ไซยาไนด์, ไซยาโนเจน คลอไรด์ ที่อยู่ในรูปผลึกก็ เช่น โซเดียม ไซยาไนด์, โพแทสเซียม ไซยาไนด์ อันตรายถึงชีวิตถ้าเข้าไปในร่างกาย อีกเรื่องหนึ่งที่บางคนอาจไม่รู้คือ ไซยาไนด์มีทั้งแบบที่เป็นออร์แกนิคและแบบไม่ใช่ออร์แกนิค”

“ออร์แกน? ชื่อเครื่องดนตรีหรือครับ?”

“ออร์แกนิคคือธรรมชาติ เป็นอินทรีย์ ถ้าไม่ใช่ออร์แกนิค ก็ได้มาโดยกระบวนการไม่เป็นธรรมชาติ หรือมาจากการสังเคราะห์ในห้องทดลอง เรียกว่าอนินทรีย์”

“แล้วแตกต่างยังไงครับ?”

“ถ้าอธิบายทางวิทยาศาสตร์จะซับซ้อนไป เธอคงไม่ฟัง”

สารวัตรเสริม “ฟังไม่รู้เรื่องมากกว่า”

นักสืบบอกเพื่อน “ขอบคุณที่ชม สมองมึงดีกว่ากูร้อยเท่า คงฟังรู้เรื่องหรอก”

หมออมราพูดต่อ “ไซยาไนด์อนินทรีย์จะมี anion ของกลุ่มไซยาไนด์ที่เป็นลบ anion ก็คือไอออนหรืออะตอมหรือกลุ่มอะตอมที่มีประจุสุทธิทางไฟฟ้าเป็นลบ อย่าง โซเดียม ไซยาไนด์, โพแทสเซียม ไซยาไนด์ พวกนี้เป็นไซยาไนด์อนินทรีย์ ส่วนไซยาไนด์แบบอินทรีย์มักเรียกว่า nitriles โครงสร้างมันเชื่อมกับคาร์บอน เช่นในเมธิล สูตรคือ CH3 C ก็คือคาร์บอน...”

“อาจารย์ไม่ต้องเข้าสูตรก็ได้ ผมหลงทางแล้วครับ”

“เอ้า! ไม่สูตรก็ไม่สูตร”

“ผมจะหาไซยาไนด์ได้ที่ไหนครับ?”

“ก็มีขายนะ แต่ต้องมีใบอนุญาตให้ซื้อ พุ่มรักอยากกินหรือ?”

“อุ๊ย! ถ้าอยากตายผมคงใช้วิธีอื่นดีกว่า ไม่ชอบแบบนี้”

“จะวางยาใครหรือ?”

“ว่าจะวางยาสังหารสารวัตรสามิต ปากมันไม่ค่อยดี”

“ไม่ต้องหรอก เพราะแค่พุ่มรักแดกดันสารวัตรสามิตบ่อย ๆ เขาก็คงตายเพราะโรคหัวใจ”

นักสืบหัวเราะชอบใจ สามิตว่า “ใช่ครับ ตอนนี้ความดันโลหิตผมพุ่งสูงทุกครั้งที่เห็นหน้ามัน”

“ก็มึงกินแต่อาหารขยะ ทั้งสูบบุหรี่ กินเหล้า กัญชา ยาบ้า ยาเค ยาไอซ์ ก็สมควรอยู่หรอก”

“น้อย ๆ หน่อย”

หมออมราว่า “ถึงพุ่มรักจะล้อเล่น แต่สารวัตรก็ไม่ควรสูบบุหรี่นะคะ เพราะการสูบบุหรี่ก็อาจทำให้เกิดไซยาไนด์”

“จริงหรือครับ?”

“จริง ถ้าจะว่าเป็นสูตรเคมีก็คือ...”

พุ่มรักร้องว่า “ไม่ต้องครับ ผมเชื่อแล้ว ว่าแต่ว่าใครซื้อยาพิษพวกนี้ไปใช้ครับ?”

“ในวิทยาศาสตร์สายเคมี เราไม่มองว่าสารอะไรเป็นยาพิษหรือไม่เป็นยาพิษ เรามองที่โครงสร้างทางเคมี พิษหรือไม่พิษเป็น subjective”

“คืออะไรครับอาจารย์ ภาษาอังกฤษผมไม่ค่อยสตรอง”

“subjective แปลง่าย ๆ ว่านานาจิตตัง หมายความว่า ในธรรมชาติ พิษก็เป็นแค่อะตอมของธาตุมารวมกัน พิษงูสำหรับเราคืออันตราย แต่สำหรับงูมันก็เป็นแค่ส่วนหนึ่งของร่างกาย เหมือนน้ำลายเป็นส่วนหนึ่งของคน สำหรับไซยาไนด์ใช้ในวงการอุตสาหกรรมหลายประเภท ในสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง พวกนาซีฆ่ายิวด้วยไซยาไนด์ มีบริษัทผลิตออกจำหน่าย เรียกว่า ไซคลอน บี มันเป็นสารที่ประกอบด้วย ไฮโดรเจน ไซยาไนด์ ชื่อ ไซคลอน บี เป็นยี่ห้อซึ่งผลิตที่เยอรมนีในช่วงก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2 มันใช้ในวงการอุตสาหกรรม เช่น อุตสาหกรรมกระดาษ สิ่งทอ พลาสติก สารเคมีที่ทำรูปถ่าย และอีกมากมาย บริษัทพวกนี้ผลิต ไซคลอน บี ให้ค่ายกักกันหลายแห่ง เป็นยาพิษร้ายแรง พวกนาซีใช้ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ฆ่าพวกยิวไปหลายล้านคน”

“โหดมากนะครับ”

“หลังสงครามเลิก ก็ถึงคิวคิดบัญชีพวกนาซี นายพลหลายคนของฮิตเลอร์ก็ฆ่าตัวตายด้วย โพแทสเซียม ไซยาไนด์ เช่น นายพลรอมเมล นายพลฮิมเลอร์ นายพลเกอริง คนสนิท โจเซฟ เกิบเบิลส์ แม้แต่เมียของฮิตเลอร์ อีวา บราวน์ ก็กิน โพแทสเซียม ไซยาไนด์ ตาย ทั้งหมดนี้คือไซยาไนด์ที่สังเคราะห์จากห้องทดลอง ฆ่าคนได้เร็วและมีประสิทธิภาพกว่า”

พุ่มรักว่า “เมื่อกี้หมอบอกว่าพิษในตัวท่านทูตเป็นพิษออร์แกนิค ซึ่งออกฤทธิ์ช้ากว่า...”

“ใช่”

“ถ้าท่านทูตตายช้า และไม่ได้ฆ่าตัวตาย ก็มีเวลาพอโทร.เรียกบอดี้การ์ดหรือแม่บ้าน เพราะโทรศัพท์ก็อยู่ติดอ่างอาบน้ำเอง”

หมออมรานิ่งไปครู่หนึ่ง

“พุ่มรักช่างสังเกตมาก จริงของพุ่มรัก จากการชันสูตรศพ แสดงว่าท่านตายแบบเฉียบพลัน นี่แปลว่าพิษที่ฆ่าท่านต้องมีพิษชนิดอื่นผสมด้วย...”

"แล้วจะรู้ได้ยังไงครับ?"

หมอมองหน้านักสืบและตำรวจ "ก็ต้องอ่านนิยายเรื่อง ฆาตกรรมกุหลาบดำ ของ วินทร์ เลียววาริณ มีจำหน่ายที่เว็บ winbookclub.com อ่านจุใจ ไม่สนุกยอมให้ตัดหัว"

"หัวใคร?"

"หัวพุ่มรักไง"