นักเขียน วินทร์ เลียววาริณ ชอบดูหนังมาแต่เด็ก จนเป็นวัยรุ่น และก้าวสู่ผู้ใหญ่ จนกระทั่งในวัยใกล้ฝั่ง ก็ดูหนังมาโดยตลอด

ดูหนังไม่เลือกสัญชาติด้วย ไทย จีน ญี่ปุ่น หนังแขกส่ายเอว หนังเขมรงูเกาะหัวก็ดู

เข้าข่ายคนบ้าหนัง ดูหนังบ่อยจนถือโรงหนังเป็นบ้านที่สองไปแล้ว

สำหรับเขา การดูหนังก็คือการเสพศิลปะอย่างหนึ่ง เป็นวิตามินให้ชีวิต มันเปิดสมอง เปิดโลกทัศน์ เปิดหน้าต่างโลกให้พลังสร้างสรรค์เข้ามาอาบวิญญาณของเรา เป็นปุ๋ยที่ทำให้ชีวิตงอกงามต่อไป

หลายปีที่ผ่านมา วินทร์ เลียววาริณ วิจารณ์ไว้มากมาย ตามสไตล์ของเขาเอง และรวมบทรีวิวหนังทั้งหมดในชุด บ้าหนัง

บทความที่เขาเขียนไม่ใช่บทวิจารณ์หนังจริง ๆ เป็นการเล่าประสบการณ์และความรู้สึกเมื่อดูหนังเรื่องนั้น ๆ มากกว่า เนื่องจากการวิจารณ์หนังควรจะเจาะลึกและวิเคราะห์หนังแบบเจาะลึก เหมือนวรรณกรรมวิจารณ์ แต่หากวิเคราะห์หนังอย่างนั้น ก็จะหนีไม่พ้นสปอยเลอร์

ชุด บ้าหนัง จึงเป็นการเล่าเกร็ดหนังและภาพรวมของผลงานมากกว่า อาจจัดว่าเป็น trailer หนังอย่างหนึ่ง

บางบทความเป็นการเล่าประสบการณ์เกี่ยวกับหนัง มุมมอง โลกทัศน์ที่มาจากหนัง เสนอความคิดเห็น มุมมองส่วนตัว และคะแนนที่ให้เป็นแค่ความคิดเห็นของคนชอบดูหนังคนหนึ่ง

เหมาะสำหรับคอหนังและคนที่สนใจจะอ่านสาระหรือเกร็ดหรือแง่มุม นอกเหนือจากตัวหนัง