เมื่อวานนี้ผมอยู่ข้างนอกทั้งวัน ตอนบ่ายๆ ได้ยินข่าวแพทยสภาลงมติ วูบหนึ่งก็นึกว่าจะเขียนเรื่องนี้ผ่านคอลัมน์ The Bartender Series แต่ไม่รู้จะกลับบ้านทันไหมงานชุดนี้เขียนสะท้อนปัญหาบ้านเมือง คล้ายบันทึก... เหตุการณ์ร่วมสมัยต่างๆ ด้วยอารมณ์ขัน ในงานตระกูลเสียดสี (satire) จุดสำคัญคือต้องเขียนทันที และเร็วแปลว่ามีเวลาไม่มากที่จะต้องคิดคอนเส็ปต์ และลงมือทำจริง (execution)ใช่ครับ จะเสียดสีเรื่องอะไร ด่าใครอย่างสร้างสรรค์ ก็ต้องคิดคอนเส็ปต์เสมอผมทำงานในลักษณะบรี๊ฟเช้า-ขายงานลูกค้าบ่ายหรือเย็นมาตลอดชีวิตคนโฆษณา จึงไม่ลนลานเวลาเจองานด่วน ตรงกันข้าม สมองที่กำลังง่วงพลันตื่นขึ้นมาทันทีเหมือนได้รับยาบ้าห้าเม็ดเพื่อประโยชน์ของการศึกษา ต่อไปนี้ก็คือบันทึกวิธีทำงานของผม......................ผมกลับถึงบ้านตอนเย็นหกโมงกว่า เปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ อ่านข่าวอีกรอบเพื่อให้เข้าใจ แล้วเริ่มคิดคอนเส็ปต์ผมไม่อยากใช้คนจริงเป็นตัวละคร เพื่อเลี่ยงปัญหาการถูกฟ้องร้อง จึงต้องสร้างตัวละครมาคุยกับบาร์เทนเดอร์ในเมื่อเหตุการณ์จริงเกี่ยวกับพวกหมอ ผมก็ต้องรีเสิร์ชค็อคเทลที่เกี่ยวกับหมอ ได้มาสองสูตร ที่คิดว่าใช้ได้คือ The Good Doctor และ Penicillin cocktailขั้นต่อไปคือคิดเรื่องเสียบให้เข้ากันอย่างไร้รอยตะเข็บผมนึกว่าตัวละครลูกค้าที่มาคุยกับบาร์เทนเดอร์ควรเป็นใคร คิดว่าน่าจะเป็นหมอหลังจากนั้นก็ลงมือเขียนบทสนทนา หักมุมที่ลูกค้าเป็นหมอดู เพื่อที่จะเล่นแก๊กสุดท้ายได้อีกดอก แต่สร้าง deccoy (ตัวหลอก) คือสวมชุดขาวการเขียนเรื่องแนวเสียดสีจะเร็วและสนุกหากคนเขียนสนุกกับมันด้วย ผมใช้เวลาไม่มากนักในงานส่วนนี้ ผมจะเขียนแบบร่างหยาบๆ ก่อน เพื่ออ่านให้เห็นภาพรวม โทนของเรื่องว่าใช้ได้ก่อนที่จะมาเกลาหลังจากเขียนร่างบทสนทนาจบแล้ว ก็หยุดก่อน ไปทำภาพประกอบ ผมมีคลังภาพเหล้าชนิดต่างๆ ที่เช่ามา จึงทำส่วนนี้ได้เร็วเสร็จแล้วก็กลับมาเกลาเรื่อง ตัดทอนส่วนรุ่มร่ามทิ้ง แล้วเติมมุขเข้าไป ก็จบแค่นั้นทุกอย่างจบภายในเวลา 31 นาทีถ้าเป็น 20 ปีก่อน ผมคงต้องใช้เวลาอย่างน้อย 1-2 ชั่วโมงทำงานชิ้นเดียวกันนี้ แต่ผ่านการฝึกฝนเคี่ยวกรำมานาน ก็สามารถจบงานได้ในเวลาราวครึ่งชั่วโมงนี่ก็คือการทำงานแบบเร่งด่วน แต่ไม่เร่งรีบ มันเร็ว แต่ไม่รีบผมชอบทำงานแบบนี้เพราะมันท้าทายสมองให้คิดเร็ว สนุกดีราตรีสวัสดิ์วันศุกร์วินทร์ เลียววาริณ13-6-25งานชุดนี้รวมเล่มแล้ว 1 เล่ม เล่ม 2 ก็มีมากพอขาย แต่ขี้เกียจทำเล่ม 1 = พับผ่า! บาร์เทนเดอร์ มีจำหน่ายแล้วในรูปอีบุ๊ค สนใจดูได้ในเว็บ winbookclub.com หรือ The Meb  ดูเพิ่มเติม

(เรื่องนี้มีหลายเวอร์ชั่นมาก นี่เป็นเวอร์ชั่นของเรา ตัวแสดงนำคือท่านรัฐมนตรีรักชาติตามเคย)ค่ำนี้ข้าพเจ้าขับรถไปตามถนนเจ็ดชั่วโคตร รถติดมาก ได้ยินเสียงไซเรนดังเป็นระยะ ข้าพเจ้ารู้ว่าต้องเกิดเหตุร้ายบาง... อย่างแน่ๆมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งผ่านมา ข้าพเจ้าเลื่อนกระจกรถลง ถามเขาว่า "เกิดอะไรขึ้น คานหล่นทับรถใครอีกหรือ?""เปล่าครับ""แล้วเกิดอะไรขึ้น?""ท่านรัฐมนตรีรักชาติถูกผู้ก่อการร้ายจับตัวเป็นตัวประกัน อยู่ในรถบรรทุกข้างหน้า""จับเป็นตัวประกันทำไม?""เพื่อเรียกค่าไถ่น่ะซี ขอเงิน 100 ล้าน""ถ้าไม่จ่ายแล้วจะทำไม?""ผู้ก่อการร้ายประกาศว่าถ้าไม่เอาเงิน 100 ล้านมาไถ่ตัวท่านรัฐมนตรี จะราดน้ำมันใส่ท่านรัฐมนตรี แล้วจุดไฟเผาสด""น่ากลัวมาก แล้วทำยังไง?""ตอนนี้ประชาชนก็เลยรีบระดมกำลังขอเรี่ยไร เพราะเห็นท่าว่าผู้ก่อการร้ายเอาจริง""ต้องเรี่ยไรคนละเท่าไหร่จึงจะพอ?""อ๋อ! คนละลิตรก็พอครับ"วินทร์ เลียววาริณเล่าใหม่จากขำขันที่ได้ยินมา13-6-25  ดูเพิ่มเติม

ดาวหางมรณะจะพุ่งชนโลกเราในอาทิตย์หน้า ด้วยขนาดและความเร็วของมัน โลกจะถล่มทลาย เผ่าพันธุ์มนุษยชาติจะสูญสิ้น คุณจะทำอะไรในช่วงเจ็ดวันนี้? บ่นหรือเที่ยว? สาปแช่งหรือกินของอร่อย? ไปหาหมอดูหรืออยู่กับคนรัก... ?ถ้าเรารู้ว่าจะมีชีวิตเหลืออีกไม่กี่วัน ในไม่กี่วันนั้นเราคงเลือกทำแต่เรื่องสำคัญและเรื่องจำเป็น  บอกรักคนที่รัก มองดูโลกด้านที่งดงาม มองท้องฟ้า ชมเมฆ ดูนก ดูใบไม้ ดอกไม้ รักษาจิตให้สงบก่อนจากโลกไปเป็นการทำ ‘เรื่องดี ๆ’ และเรื่องที่อยากทำก่อนจากโลกนี้ไปถ้าในเวลาเจ็ดวัน เราสามารถทำเรื่องดี ๆ ที่อยากทำได้ ทำไมจำกัดเรื่องดี ๆ ไว้แค่เจ็ดวันเล่า?แม้ชีวิตเราจะยืนยาวอีกหลายสิบปี ก็สามารถทำเรื่องดี ๆ และเรื่องที่อยากทำได้ทุกวัน ไม่ต้องรอโอกาสที่ดาวหางมรณะมาเยือนเวลาเจ็ดวันสั้นเกินกว่าจะทำเรื่องไม่สำคัญ เช่น ทะเลาะกับคนที่ไม่รู้จักในโลกโชเชียล นินทาชาวบ้าน แต่เวลาทั้งชีวิตก็สั้นเกินไปเช่นกันคนที่ทำงานหนักและนอนน้อยชอบพูดเล่นว่า “เอาไว้นอนหลังตายก็แล้วกัน” ความหมายคือมีเรื่องสำคัญต้องทำตอนนี้ ส่วนเรื่องไม่สำคัญให้ทำทีหลังหรือ ‘ทำหลังตาย’เราอาจใช้หลักคิดนี้ในการจัดการอารมณ์ความรู้สึกด้านลบลองเปลี่ยนวิธีมองโลกและการใช้ชีวิตอีกมุมหนึ่งว่า เรื่องไม่สำคัญ ทำหลังตายก็ได้ เพราะมันทำให้เราเสียเวลาใช้ชีวิตที่ดีขณะที่เรายังมีลมหายใจคิดง่าย ๆ เราจะโง่เสียเวลาฟรี ๆ ทำเรื่องไร้สาระตอนยังมีชีวิตทำไม ทำหลังตายก็แล้วกันสรรพสิ่งย่อมมีอายุขัยของมัน นักวิทยาศาสตร์คำนวณว่าอายุโลกเราน่าจะรองรับชีวิตได้อยู่อีกประมาณ 7.5 พันล้านปี เวลานั้นทุกชีวิตบนโลกจะดับสูญ เพราะดวงอาทิตย์ของเราเริ่มหมดสิ้นพลังงาน กลายเป็นดาวยักษ์แดง มันจะขยายตัวมาเฉียดหรือชนโลกเรา เผาผลาญทุกชีวิตบนโลกตีเป็นตัวเลขกลม ๆ คือเจ็ดพันล้านปีดังนั้นถ้าจะนอนหลังตาย ก็มีเวลานอนนานถึงเจ็ดพันล้านปีถ้าอยากกลุ้มใจ ไปกลุ้มใจหลังตายดีกว่า เพราะจะมีเวลากลุ้มได้เต็มที่ นานอีกเจ็ดพันล้านปีกว่าโลกจะเลิกกิจการโกรธใคร ก็ไปโกรธหลังตาย โกรธให้พอใจ มีเวลาโกรธตั้งเจ็ดพันล้านปีเกลียดใคร ก็เกลียดให้เต็มที่ไปเลยอีกเจ็ดพันล้านปีจนถึงวันโลกแตกจริง ๆอยากอิจฉานินทาใคร ก็ทำตอนหลังตาย มีเวลาเยอะอย่าละลายเวลาสั้น ๆ ไม่กี่ปีขณะที่เรายังหายใจได้ อย่าเสียเวลาคิด-ทำเรื่องไม่ดี อีกเจ็ดพันล้านปีค่อยทำชีวิตบนโลกนั้นสั้น ใช้เวลากับเรื่องดี ๆ เรื่องที่เป็นมงคลดีกว่ารักใครก็รักให้เต็มที่ตอนยังมีชีวิตรักพ่อแม่ ก็ไปเยี่ยมตอนที่ยังมีชีวิต รักลูก ก็ใช้ชีวิตกับลูกให้เต็มที่ตอนยังมีลมหายใจอยากจะบอกรักใคร ก็บอกตอนยังมีลมหายใจอยากทำงานในฝัน ก็ทำตอนที่ยังอยู่บนโลก ไม่เสียเวลาไปกับการคิดว่านี่เป็นไปไม่ได้ นั่นก็เป็นไปไม่ได้เพราะเวลาหนึ่งชีวิตของเราแม้ไม่ยาว แต่ถ้าใช้เป็น มันก็มีค่ากว่าคนที่ทำเรื่องไม่สำคัญโดยเสียเวลาทั้งชีวิตของเขา บวกอีกเจ็ดพันล้านปีประการสุดท้ายคือ เรามักไม่ตายเพราะดาวหางถล่มโลกวินทร์ เลียววาริณ13-6-25...................จากเหตุผลที่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้า56 บทความกำลังใจ ราคาเพียง 200 บาท = บทความละ 3.5 บาท (ไม่คิดค่าส่ง)หนังสือหมดเมื่อไร จะไม่ตีพิมพ์ใหม่แล้ว https://www.winbookclub.com/store/detail/187/เหตุผลที่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้า Shopee https://s.shopee.co.th/60Bx1VKarm Shopee โปรโมชั่นคู่กับยุทธจักรวาลกิมย้ง https://s.shopee.co.th/6pl417244u   ดูเพิ่มเติม

(เริ่มเขียน 17.54 น. / เริ่มทำภาพประกอบ 18.15 น. / เสร็จ 18.25 น.)ร้านเหล้าพับผ่าคืนนี้มีลูกค้าหน้าใหม่ก้าวเข้ามา วัยราว 50 ปลาย เส้นผมสีเทา สวมชุดขาวทั้งร่าง ท่าทางคงแก่เรียน มองปราดเดียว ข้าพเจ้าเดา... ว่าเขาน่าจะเป็นหมอมันเป็นต้นราตรีของวันที่แพทยสภายืนมติลงโทษแพทย์สามคน ด้วยคะแนนเสียงท่วมท้น ข้าพเจ้ารู้สึกว่ามีแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ข้าพเจ้าถามลูกค้าชุดขาว "ดื่มอะไรดีครับ คุณหมอ?"เขาเลิกคิ้ว "คุณดูออกเลยหรือว่าผมเป็นหมอ?""ใช่"เขาหัวเราะ "ก็ไม่ผิดนะ"ข้าพเจ้าถาม "คุณหมอคิดยังไงกับการโหวตเสียงของแพทยสภาในวันนี้?""ก็ตรงตามที่ผมคาดไว้ ผมประมาณแล้วว่าตัวเลขน่าจะ 65-66 แทงหวยได้""จะดื่มอะไรดีครับ?""ผมไม่ค่อยได้ดื่ม บาร์เทนเดอร์เสนอมาซีครับ""แก้วแรกผมขอเสนอค็อคเทล The Good Doctor ก็แล้วกัน""มีค็อคเทลชื่อนี้จริงๆ หรือครับ?""มีจริงครับ ทำด้วยวิสกี้ไรย์ ผสม Amaro กับ Dr Pepper ใส่ส้มฝาน""ตกลงครับ"ข้าพเจ้าชง The Good Doctor แล้วนำไปเสิร์ฟ เขาดื่มหมดอย่างรวดเร็ว บอก "อร่อยมากครับ ขออีกแก้ว""งั้นขอเสนอแก้วใหม่เลยดีกว่า คือ Penicillin cocktail""Penicillin? ที่เป็นชื่อยาปฏิชีวนะ?""ใช่ครับ เพราะวันนี้พวกหมอพิสูจน์ให้คนไทยเห็นว่า การเมืองไทยที่ติดเชื้อมานานสมควรได้รับยาปฏิชีวนะแรงๆ""เวรี ดีฟ ตกลง แล้ว Penicillin cocktail ทำยังไงครับ?""เป็นส่วนผสมของสก็อตช์ วิสกี้ น้ำมะนาว และ honey-ginger syrup"ข้าพเจ้าเสิร์ฟ Penicillin cocktail ให้ลูกค้า เขาดื่มแล้วบอก "รสดี หวังว่ามันคงฆ่าเชืิ้อในกระเพาะของผม""มันฆ่าเชื้อโรคการเมืองต่างหากครับ""ยอดเยี่ยมครับ""อีกแก้วไหมครับ?""ไม่ดีกว่า ผมต้องไปทำงานต่อ ช่วยเช็กบิลเลย ""สองแก้วนี้ on the house ครับ วันนี้ร้านพับผ่าฉลอง ให้หมอดื่มฟรี ผมชื่นชมพวกหมอที่ไม่หวั่นอิทธิพลการเมือง รักษาจรรยาบรรณแพทย์""ขอบคุณครับ"ข้าพเจ้าเอ่ย "ยินดีครับ คุณหมอบอกว่าจะต้องไปทำงาน คุณหมอทำงานที่โรงพยาบาลไหนครับ?""คุณเข้าใจผิดแล้ว ผมไม่ใช่หมอในโรงพยาบาล ผมเป็นหมอดูครับ ผมรับดูดวง เมื่อหัวค่ำมีนักการเมืองเรียกตัวผมไปดูดวงให้ว่าจะไปรอดหรือไม่""แล้วคิดว่าจะรอดมั้ย?"เขาหัวเราะ "เจอ Penicillin cocktail น่าจะไม่รอดนะ"วินทร์ เลียววาริณ12-6-25..................หมายเหตุ เหล้าทั้งหมดนี้มีจริงพับผ่า! บาร์เทนเดอร์ (The Bartender Series 1) มีจำหน่ายแล้วในรูปอีบุ๊ค สนใจดูได้ในเว็บ winbookclub.com หรือ The Meb  ดูเพิ่มเติม

ผมเขียนมาบ่อยมากว่า พื้นที่ในจักรวาลส่วนใหญ่เป็นที่ว่าง บางคนนึกภาพไม่ออกงั้นเรามาบอกเป็นตัวเลขดีกว่า อาจจะเห็นภาพมากขึ้นดวงดาวในดาราจักรทางช้างเผือกที่เราอยู่มีราว 2-4 แสนล้านดวง ถามว่าแต่ละดวงอยู่ห่... างกันเฉลี่ยเท่าไรร้อยกิโล? พันกิโล? ล้านกิโล?ไม่ๆๆ ! เราคงต้องเปลี่ยนหน่วยเป็นปีแสงระยะทางในจักรวาลไกลมาก เราจึงคิดหน่วยวัดระยะทางเป็นปีแสง (light year)หนึ่งปีแสงคือระยะทางที่แสงเดินทางไปเป็นเวลาหนึ่งปีเท่าที่เรารู้ตอนนี้ แสงเป็นสิ่งที่เดินทางเร็วที่สุดแล้ว ฉะนั้นหนึ่งปีแสงถือว่าไกลมากๆค่าเฉลี่ยระยะห่างของดวงดาวต่างๆ ในทางช้างเผือกคือ 5 ปีแสงแปลว่าหากเราเดินทางด้วยยานอวกาศที่เรามีตอนนี้ ก็คงใช้เวลาหลายสิบชั่วคนนี่แค่ดาวดวงเดียวนะเวลาเราดูดาวบนฟ้ากลางคืน จะเห็นจุดดาวอยู่ใกล้กันมาก พึงรู้ว่าระยะห่างของแต่ละจุดใกล้ๆ กันนั้นคือเฉลี่ย 5 ปีแสงแต่ท้องฟ้าที่เราเห็นตอนกลางคืนเป็นเพียงเสี้ยวเดียวของทางช้างเผือกดังนั้นพอนึกภาพออกแล้วใช่ไหมว่า ทางช้างเผือกใหญ่แค่ไหนและข้างนอกทางช้างเผือก ยังมีดาราจักรแบบนี้อีกเป็นหลายแสนล้านดาราจักร และทุกดาราจักรก็ขยายตัวออกไปทุกทีจักรวาลจึงเต็มไปด้วยที่ว่างวินทร์ เลียววาริณ12-6-25  ดูเพิ่มเติม