• วินทร์ เลียววาริณ
    1 วันที่ผ่านมา

    ช่วงสิบกว่าปีนี้ นักอยากเขียนหลายท่านแวะเวียนมาสนทนากับผมอยู่เสมอ ทำให้รู้ว่ามีคนอยากเป็นนักเขียนมากจริง ๆ และหลายคนก็กลัวว่าจะไม่มีพื้นที่ให้นักเขียนใหม่

    ผมกลับมองตรงข้าม ผมเห็นว่าบ้านเรายังขาดนักเขียนสายต่าง ๆ มากมาย การที่ดูเหมือนมีนักเขียนมากก็เพราะเราเฮกันไปเขียนงานที่ดังและขายได้ หรือเขียนตามโจทย์ทางการตลาด

    บ้านเรายังขาดนิยายวิทยาศาสตร์ นิยายนักสืบ นิยายจารกรรม นิยายผจญภัย นิยายป่า นิยายหมอ นิยายทนายความ นิยายตำรวจ ฯลฯ

    ไปเมืองนอกที เห็นชั้นในร้านหนังสือแต่ละตระกูลแน่นขนัดด้วยงานชนิดนั้น ๆ แข่งกันเอาเป็นเอาตายร้านหนังสือบ้านเราวางนิยายอยู่แค่ไม่กี่ตระกูลเท่านั้น ที่เหลือต้องใช้ลายแทงตามหา ชั้นสารคดีของเราก็มีแต่แก้กรรมและวิทยาศาสตร์เทียม เห็นแล้วอยากกลั้นใจตายคาร้านหนังสือ

    ขอยืนยันว่ายังมีพื้นที่อีกกว้างขวางสำหรับนักเขียนใหม่ หากนักเขียนใหม่รู้ว่าชอบสายไหน ก็ฝึกฝนสายนั้นให้เชี่ยวชาญ ฝึกจนเป็นเซียน ก็จะกลายเป็นผู้นำทางการตลาดของสายนั้นไปทันที เพราะแทบไม่มีคู่แข่งเลย! ง่ายกว่าไปเขียนแย่งกับเขาด้วยเรื่องเหมือนกันหนึ่งล้านสองแสนสามหมื่นเท่า!

    อย่าเขียนตามใจตลาด อย่าเฮกันไปเขียนตามใบสั่ง ไม่มีทางโตหรอก

    อาจได้เงิน แต่ไม่ใช่นักเขียน innovative

    เขียนตามใจตลาดก็จะเป็นเพียงเครื่องมือทางการตลาด ยากนักจะเป็นศิลปิน เขียนสายที่ตัวเองชอบให้ดีที่สุด เดินนำหน้า ไม่ใช่เดินตาม อาจสะดุดบ้าง แต่ในระยะยาวจะมั่นคงกว่ามาก

    โลกหนังสืออาจโตขึ้นด้วยนักการตลาด แต่ความแตกต่างเกิดขึ้นด้วยนักเขียนที่เป็นหน่วยกล้าตายต่างหาก

    วินทร์ เลียววาริณ
    18 ตุลาคม 2567

    0
    • 0 แชร์
    • 18
บทความล่าสุด
ดูทั้งหมด