ใน คัมภีร์หลุนอวี่ (The Analects of Confucius) ขงจื๊อเขียนว่า “三人行，必有我師焉。擇其善者而從之，其不善者而改之。”

หมายความว่า สามคนเดินมา ต้องมีสักคนสามารถเป็นครูของเรา เราเลือกคุณสมบัติที่ดีเพื่อเดินตาม มองคุณสมบัติไม่ดี แล้วเลี่ยงหรือเปลี่ยนแปลงมัน

คำว่า 三 แปลตรงตัวว่า 3 แต่ในที่นี้ไม่ได้หมายเฉพาะแค่สามคน แต่มีความหมายว่า ‘หลาย’ คือคนทุกคนสามารถเป็นครูของเรา ทั้งด้านที่เราเรียนเพื่อเดินตาม และเรียนเพื่อไม่เดินตาม

หลายคนติดนิสัยมองคนด้วยภาพลักษณ์แบบใดแบบหนึ่ง แล้วสร้างกรอบครอบคนคนนั้น เช่น มองนักโทษว่าเป็นคนไม่ดีเสมอ มองอลัชชีว่าเป็นคนชั่วด้านเดียว ดังนั้นย่อมไม่มีอะไรดีให้เราเรียนรู้ได้

ความจริงคือต่อให้เป็นคำพูด คำสอน หรือข้อเขียนของคนที่เราไม่ชอบ ก็สามารถใช้เป็นบทเรียนได้

ทุกอย่างทุกคนสามารถเป็นครูเป็นบทเรียนของเราได้ ถ้าเรามองให้ดี และข้ามพ้นกรอบคิดหรืออคติ

ไม่มีใครดีหมดหรือเลวหมด เราจึงควรเรียนรู้ทั้งส่วนดีและไม่ดีของเขา แล้ววิเคราะห์เพื่อพัฒนาตัวเราเอง

สิ่งที่อันตรายที่สุดก็คือเรียนแต่จากคนเดิม สิ่งเดิม กรอบคิดก็จะมีอยู่แค่นั้น

นี่ไม่ใช่การเรียนเพื่อขยายโลกทัศน์ แต่เป็นการเรียนเพื่อย่อโลกทัศน์

ไม่มีใครดีหมดหรือเลวหมด ตัวเราเองก็เหมือนกัน แต่เราสามารถปรับปรุงส่วนไม่ดีให้ดีขึ้น โดยเรียนรู้จากทุกอย่างที่ขวางหน้า

จาก เหตุผลที่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้า / วินทร์ เลียววาริณ

https://www.winbookclub.com/store/detail/187/เหตุผลที่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้า 

ตอนนี้ผมชักกลัวแล้วซี!

อ่านคอมเมนต์เกี่ยวกับนิยายจีนกำลังภายในที่เพิ่งเขียนจบแล้ว ดูเหมือนผู้อ่านจำนวนไม่น้อยจะ :

1 ตั้งความหวังมากเกินไป

2 คาดหวังว่ามันจะเหมือนนิยายจีนกำลังภายในทั่วไป

ผู้อ่านขาจรที่ไม่ได้ตามข่าวการเขียนโครงการ เป่ย หนาน ตง ซี มาแต่แรก อาจไม่รู้ว่านี่ไม่ใช่นิยายจีนกำลังภายในทั่วไป มันเป็นนิยายแนวทดลอง เป็นไซไฟในรูปนิยายกำลังภายใน

ไซไฟที่เป็นไซไฟจริงๆ ไม่ใช่แฟนตาซี

ทำไมมาแนวนี้?

ก็เพราะผมก็เห็นคล้ายโก้วเล้งตอนที่เขาเปลี่ยนแนวทางทางเขียน นั่นคือต้องการออกจากกรอบคิดเดิม เข้าไปในพื้นที่ใหม่

ในยุคก่อนนิยายกำลังภายในวนเวียนในคอนเส็ปต์เดิมๆ ไม่ล้างแค้นก็แก้แค้น ไม่แก้แค้นก็ล้างแค้น และตอนจบพระเอกฆ่าหัวหน้าคนร้าย แล้วได้สาวเจ็ดคนไปครอง

โก้วเล้งก็เขียนในแนวนี้ จนวันหนึ่งตอนสร่างเมา แกรำพึงรำพันกับตัวเองว่า “ถ้ากูขืนเขียนเรื่องแก้แค้นไปเรื่อย ๆ อย่างนี้ กูก็คงเป็นโนบอดี้ เขียนมา 50 เรื่องเหมือนกันทุกเรื่อง”

โก้วเล้งบอกว่า ตลาดในสมัยนั้นมีนักเขียนนิยายกำลังภายในถึงสามร้อยคน เขียนเรื่องแบบเดียวกันหมด คนเขียนชินแบบนั้น คนอ่านก็ชินเรื่องแบบนั้น

มันกลายเป็นยุทธจักร fast food ไป เขียนตามสูตรสำเร็จ

โก้วเล้งหันไปมองกิมย้ง เขียนมาแต่ละเรื่อง ไม่เหมือนกันเลย พอถึงจุดที่ไม่สามารถสร้างความแตกต่างได้อีกแล้ว (คือ 15 เรื่อง) กิมย้งก็หยุด

ว่าแล้วโก้วเล้งก็หันหน้าไปสู่มรรคาใหม่ เป็นที่มาของนิยายกำลังภายในนักสืบ เล็กเซี่ยวหงส์ นิยายกำลังภายในจอมโจร ชอลิ้วเฮียง นิยายเกี่ยวกับเพื่อนใน ฤทธิ์มีดสั้น เรื่องเกี่ยวกับด้านลบของชื่อเสียงใน ซาเสียวเอี้ย เรื่องเกี่ยวกับปรัชญาความรักอย่าง วีรบุรุษสำราญ แม้แต่เรื่องแก้แค้น แกก็ฉีกแนว 180 องศา พลิกสามตลบอย่าง ดาบจอมภพ

ทั้งหมดยังอยู่ในตระกูลนิยายกำลังภายในเหมือนกัน มีการต่อสู้ มีวิทยายุทธ์ มีเสี่ยวเอ้อและร้านเหล้าเหมือนกัน แต่ไม่เหมือนกัน แม้แต่การใช้ภาษาก็ต่างออกไป

จุดรำพึงของโก้วเล้งในวันนั้นเปลี่ยนแปลงยุทธภพของนิยายกำลังภายในโดยสิ้นเชิง

ไซไฟกำลังภายในเรื่องที่ผมเขียนเรื่องนี้ก็เหมือนกัน นั่นคือฉีกแนวออกไป

ในความคิดส่วนตัว ถ้าเขียนแบบขนบเก่า ก็ไม่รู้จะเขียนทำไม ไม่ท้าทายอะไร เพราะถ้าไม่ทดลองทางสายใหม่ ก็ไม่รู้จะเหนื่อยเขียนทำไมตั้งสี่ปี

ดังนั้นถ้าใครคาดหวังว่าเรื่องจะจบโดยพระเอกครองหญิงสาว 8 คน 10 คน ก็เตรียมผิดหวังได้เลย เพราะเรื่องนี้จะจบแบบไซไฟ

แม้เรื่องที่ผมเขียนจะเดินตามแนว old school อย่างกิมย้ง เรื่องมีฉากพระเอกตกเขา พบคัมภีร์ประหลาด มีการถ่ายลมปราณ แต่ทุกจุดรองรับด้วยไซไฟ

มันเข้าไปในพื้นที่งานอีกตระกูลหนึ่ง

หลายองค์ประกอบไซไฟอาจไม่แปลกแล้ว แต่ตอนที่เริ่มคิดเมื่อ 22 ปีก่อน นิยายกำลังภายในยังไม่ค่อยมาทางนี้

ก็มาถึงการชื่อเรื่อง

บางคนสงสัยว่าทำไมไม่ใช้ชื่อเป่ย หนาน ตง ซี ที่ตั้งไว้ตอนแรก

จุดนี้ทำไม่ได้เพราะต่างจากโครงเรื่องอำ เรื่องที่เขียนจริงไม่ได้มีแค่ เป่ย หนาน ตง ซี

อีกประการ เป่ย หนาน ตง ซี ไม่ได้เป็นแค่ชื่อทิศ

ประการสุดท้าย เป่ย หนาน ตง ซี ก็ผิดหลักภาษาจีน เพราะที่ถูกคือ ตงซีหนานเป่ย แต่มันก็ไม่เรียงลำดับการเดินเรื่อง

เป่ย หนาน ตง ซี จึงเป็นแค่  working title แต่ก็ใช้เป็นชื่อภาค (ทั้งหมดมี 5 ภาค)

ชื่อเรื่องสุดท้าย สี่ภพ ตั้งจากคอนเส็ปต์หลักของเรื่อง ต้องอ่านไป 2-3 เล่มจึงจะเข้าใจ

ถ้าผู้อ่านไว้ใจว่าผมสร้างงานที่แตกต่างด้วยสติปัญญาเต็มที่ และร่วมเดินทางไปด้วยกัน ก็อาจได้เสพประสบการณ์นิยายใหม่ ส่วนชอบหรือไม่ชอบนั้นผมไม่รู้

รู้แต่ว่าผมทำดีที่สุดในข้อจำกัดของความใหม่

ว.ล.
13-11-24

บางคนสงสัยคนที่ชอบดูดาว มองท้องฟ้า "มองท้องฟ้าไปทำไม?"

นานปีมาแล้ว ขณะยืนเหนือหุบเขา แกรนด์ แคนยอน ที่สหรัฐฯ ผมทอดสายตามองดูเทือกผาตระหง่านกว้างไกลสุดลูกหูลูกตา ก็ให้รู้สึกอัศจรรย์ใจต่อพลังสร้างสรรค์ของธรรมชาติ เป็นความรู้สึกปีติผสมระทึกใจ

นานปีมาแล้วเช่นกัน ผมยืนกลางชายป่าในซีกโลกเหนือ ยามฤดูใบไม้ร่วงโอบกอดโลก ใบไม้สีแดงและเหลืองแต่งแต้มสีบนผืนป่าแทบทุกตารางนิ้ว ให้รู้สึกอัศจรรย์ จิตสงัดงันต่อภาพที่เห็น

อีกหลายหนในชีวิต ยามเงยหน้ามองฟ้าราตรี แลเห็นดวงดาราโปรยหว่านไปค่อนทางช้างเผือก ก็รู้สึกว่าตัวตนของเราช่างกระจิริด ยืนอยู่ ณ โลกใบเดิม แต่รู้สึกไม่เหมือนเดิม ความรู้สึกอัศจรรย์ผุดขึ้นอาบหัวใจ

ความรู้สึกแบบนี้ ภาษาอังกฤษใช้คำว่า awe แปลตรงตัวว่าความยำเกรง ครั่นคร้าม เคารพ แต่บริบทที่เรามักใช้กันคือความรู้สึกผสมปนเประหว่างความเคารพ ความยำเกรง ความทึ่ง ความตื่นตาที่เกิดจากการพบเห็นบางสิ่งที่น่าอัศจรรย์หรือศักดิ์สิทธิ์ เช่น ไปชมนครวัด หรือพีระมิด หรือภูเขาฟูจิ หรือมองดูป่าไม้แดงยักษ์ที่แคลิฟอร์เนีย หรือพบปะใครคนหนึ่งที่น่าทึ่งน่าอัศจรรย์

บางครั้งการมองสายฝนโปรยปราย ดวงอาทิตย์ตกดิน พระจันทร์เหนือผิวน้ำ ก็สามารถทำให้จิตเรารู้สึกอ่อนโยนลง สัมผัสอัศจรรย์แห่งธรรมชาติอันยิ่งใหญ่ได้

อยู่กับปัจจุบัน รับรู้ความเป็นไปของจักรวาล

ธรรมชาติเป็นยารักษาใจอย่างหนึ่ง นี่เองที่ทำให้เรารู้สึกสงบสงัดเมื่ออยู่กับธรรมชาติ เพราะเราก็คือปาฏิหาริย์อย่างหนึ่งในจักรวาล

การเข้าป่า แลเห็นต้นไม้ใหญ่ ภูผาตระหง่าน สายน้ำ ทำให้เรารู้สึกเล็กนิดเดียว และรู้สึกเกรงขามต่อธรรมชาติ

เมื่อเข้าใจอย่างนี้แล้ว ก็จะไม่เอ่ยว่า "มองท้องฟ้าไปทำไม?"

ท่อนหนึ่งจากบทความ สัมผัสอัศจรรย์แห่งชีวิต
หนังสือ ปฏิบัติการผ่าสมองไอน์สไตน์

วินทร์ เลียววาริณ

................................
สนใจหนังสือ โปรโมชั่น Shopee คลิกลิงก์ https://shope.ee/6KgvYw47A4?share_channel_code=6

เว็บ https://www.winbookclub.com/store/detail/243/%28S11%29%20%E0%B8%81%E0%B8%AD%E0%B8%94%E0%B8%AB%E0%B8%99%E0%B8%B2%E0%B8%A1%20+%20%E0%B8%9B%E0%B8%8E%E0%B8%B4%E0%B8%9A%E0%B8%B1%E0%B8%95%E0%B8%B4%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%9C%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%AA%E0%B8%A1%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B9%84%E0%B8%AD%E0%B8%99%E0%B9%8C%E0%B8%AA%E0%B9%84%E0%B8%95%E0%B8%99%E0%B9%8C%20+%20Mini%20Tao 

วันนี้ขอเสนอเลขมงคล ให้ฟรีๆ ไม่ต้องจ่ายให้ซินแสรายไหนสักบาทเดียว

เลขมงคลเหล่านี้ผู้ใดยึดไว้ใช้ ก็จะเกิดมงคลจริงแน่นอน เลขเหล่านี้ใช้แทงหวยไม่ได้ แต่ถูกล็อตเตอรีแห่งชีวิตได้ ใช้เปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์มือถือให้โชคดีไม่ได้ แต่เปลี่ยนโลกทัศน์ของชีวิตได้ ใช้เพื่อสิริมงคลไม่ได้ แต่มันให้มากกว่าสิริมงคลร้อยเท่า

เลข 1 
คือการเกิดมาในรูปของเราคนเดียว ทั่วทั้งจักรวาลมีเราเพียงคนเดียวที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวแบบที่เราเป็น นี่ย่อมเป็นเลขมงคล เพราะเราพิเศษจังเลย!

เลข 2 
เรามีสองมือสองเท้า นับเป็นมงคลอย่างยิ่ง ดังนั้นทำงานให้เต็มที่ไปเลย

เลข 3 
ตัวเลขแห่งพระรัตนตรัย นำมงคลมาสู่ชีวิต หากเราให้หลักธรรมนำทาง

เลข 4 
ตัวเลขแห่งอริยสัจ 4 ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค เคล็ดลับสู่ความสุขสงบสันติ

เลข 5 
คือศีล 5 รักษาได้ ชีวิตก็เป็นมงคล

เลข 6 
ก็คือทิศหก บุคคลหกพวกที่เราเกี่ยวข้อง บิดา มารดา ครูอาจารย์ สามีภรรยา มิตรสหาย สมณะชีพราหมณ์ ลูกจ้างกับนายจ้าง ทำดีกับพวกเขา ชีวิตก็เป็นมงคล

เลข 7 
โชคดีจังที่เรามีเจ็ดวันต่อหนึ่งอาทิตย์! หกวันก็น้อยไป แปดวันก็มากไป เจ็ดวันกำลังดี

เลข 8 
คือศีล 8 รักษาไว้ย่อมเป็นมงคล

เลข 9 
คือจำนวนเดือนในท้องแม่ ระลึกถึงพระคุณแม่แล้วเป็นมงคลอย่างยิ่ง

เลข 10 
เราเกิดมามีสิบนิ้ว ใช้ให้เต็มที่ ก็ย่อมเป็นมงคล

เลข 24 
คือจำนวนชั่วโมงในหนึ่งวัน เป็นมงคลจริง ๆ เพราะแทนที่โลกจะให้เรา 19 ชั่วโมงซึ่งน้อยไปนิด หรือ 28 ชั่วโมงซึ่งมากไปหน่อย โลกกลับใจดีให้เราถึง 24 ชั่วโมง มากพอจะทำการใด ๆ ได้

เลข 50 
ครึ่ง ๆ คือ 50 ทุกครั้งที่คิดหาคำตอบ จะมองสองทางเพื่อคานปัญญากัน มันเปิดโลกทรรศน์เราให้คิดอีกทางเสมอ ไม่เชื่ออะไรง่าย ๆ

เลข 99 
เป็นเลขมงคลตามที่ ธอมัส เอดิสัน ว่าชีวิตคือการทำงานหนัก 99% อีก 1% เป็นไอเดีย การทำงานหนักก็คือมงคลชีวิตอย่างหนึ่ง

เลข 100 
เป็นเลขมงคลอย่างยิ่ง เพราะเมื่อเราทำงานเต็มร้อยทุกวัน ชีวิตก็มีโอกาสเจริญรุ่งเรือง

เลข 101 
งานตั้งเป้าที่ 100 แต่ทำเกินเป็น 101 ชีวิตย่อมมีแต่ดีขึ้น ๆ พัฒนาขึ้น เจริญขึ้น

เลข 126 
ตัวเลขเริ่มต้นของโรคเบาหวาน ตัวเลขนี้ช่วยเตือนให้เราระวังเรื่องการกิน คนโบราณไม่รู้เรื่องตัวเลขนี้จึงป่วยเป็นโรคร้ายนี้กัน ในเมื่อเรารู้ และรักษาระดับน้ำตาลในตัวเราไม่ให้เกินเลขนี้ ก็ย่อมเป็นมงคลแห่งชีวิต

เลข 6-12-6 
คือ C6H12O6 เป็นสูตรเคมีของน้ำตาล ต้องกินพอประมาณ ถ้ากินมากก็ออกกำลังกาย เผามันทิ้งเสีย เมื่อนั้นเลขนี้ก็คือมงคล

เลข 4,600,000,000 
เลขอายุของโลก เป็นมงคลจริง เพราะเราได้เกิดมาในโลกนี้ที่ตัวเลขนี้

เลข 13,700,000,000 
เลขอายุของจักรวาลเป็นมงคลยิ่ง เพราะน่าทึ่งที่เราได้เกิดมาในจักรวาลนี้

ยังมีตัวเลขมงคลอีกมากมายรอชี้ทางสว่างให้เรา

นี่หมายความว่าในบรรดาตัวเลขนับไม่ถ้วน ไม่มีตัวเลขอัปมงคลเลยหรือ? คำตอบคือมีเลขเดียว นั่นคือเลข 0

หากท่านไม่ทำงาน รอแต่ชะตาฟ้าดิน ความรู้ของท่านก็จะเท่ากับศูนย์ ความเจริญก้าวหน้าก็เท่ากับศูนย์ เงินทองก็คือสูญ และนี่คือความอัปมงคลแห่งชีวิตซึ่งมีสองมือสองเท้า แต่เลือกไม่ทำอะไร รอความช่วยเหลือจากอำนาจเหนือธรรมชาติอย่างลม ๆ แล้ง ๆ

แต่อีกนั่นแหละ ทุกอย่างอยู่ที่มุมมอง เลข 0 ก็เป็นมงคลได้ หากมองว่า 0 คือความว่างเปล่า ชีวิตคือมายา ไม่มีสาระ ไม่มีมงคล ไม่มีอัปมงคล

ชีวิตก็ไหลไปเช่นนั้นเอง

สัตว์โลกเป็นไปตาม ‘กรรม’ นั่นคือไม่ทำงานก็ไม่ก้าวหน้า ไม่ขยันก็ไม่รุ่งเรือง ไม่ทำอะไรมงคลก็คือเลข 0 และชีวิตที่เกิดคือความสูญเปล่า

ตัวเลขทุกตัวเป็นมงคลหากมองให้เห็น มองให้เป็น

จากหนังสือ รอยยิ้มใต้สายฝน
วินทร์ เลียววาริณ

https://www.winbookclub.com/store/detail/139/รอยยิ้มใต้สายฝน