(ต่อจาก https://www.facebook.com/photo?fbid=1237966611025361&set=a.208269707328395)

มาว่ากันเรื่องประวัติศาสตร์ฉากหลังของเฉียวฟงที่ไม่ค่อยเป็นที่รู้กัน

เฉียวฟงเป็นชาวชี่ตัน (契丹) หลายคนออกเสียง ‘คี่ตัน’ หรือ ‘คิตัน’ ตามภาษาอังกฤษ Khitans แต่ภาษาจีนออกเสียง ชี่ตัน

คำว่า คาเธย์ (Cathay) ที่ชาวตะวันตกเรียกคนจีน ก็มาจาก Khitan หรือ Qara Khitai

ชี่ตันคือพวกไหน?

ชี่ตันเป็นชาติพันธุ์ที่เชื่อมกับพวกเติร์กและอุยกูร์ พูดภาษาชี่ตัน ซึ่งก็มีความเชื่อมโยงกับภาษามองโกล อาศัยในป่าทางเหนือของจีน

เดิมชาวชี่ตันเป็นพวกเร่ร่อน อยู่ในที่ราบสูง อากาศเย็นหนาว หิมะ เป็นน้ำแข็ง ต้องพึ่งพาสัตว์และการเพาะปลูกเพื่อความอยู่รอด ถ้าสัตว์เลี้ยงตาย พวกเขาก็ไม่รอด สภาพแวดล้อมและชีวิตลำบาก แผ่นดินจีนเป็นพื้นที่ซึ่งชี่ตันไปพึ่งพา ค้าขาย เช่น ข้าว ชา ผ้า เป็นต้น

ชาวชี่ตันอยู่เป็นเผ่า แต่ต่อมารวบรวมเป็นกำลังใหญ่ขึ้น เมื่อเมืองจีนอ่อนแอ ชี่ตันก็บุกเข้ายึดพื้นที่บางแห่ง

หลังจากราชวงศ์ถังล่มสลายในปี ค.ศ. 907 พวกชี่ตันก็เข้ายึดพื้นที่เดิมซึ่งชาวฮั่นเคยครอบครอง และเริ่มคิดตั้งราชวงศ์ของชี่ตันเองบ้าง

ในปี 907 ผู้นำชี่ตันเรียกว่า เหลียวไท่จู่ (遼太祖) ตั้งตนเป็นจอมข่าน ก่อตั้งราชวงศ์เหลียว หรือต้าเหลียว

เมื่อขึ้นสู่อำนาจ พวกชี่ตันก็อ้าแขนรับวัฒนธรรมจีนมา สร้างเมืองหลวงแบบจีน ใช้ระบบต่าง ๆ ของจีน แม้แต่ชื่อราชวงศ์และตำแหน่งต่าง ๆ ก็เป็นภาษาจีน อาณาจักรเหลียวยืมอัตลักษณ์ของจีนมาใช้มาก

เหลียวเป็นราชวงศ์นอกเมืองจีนราชวงศ์แรกที่ถูกกลืนเป็นจีน สามารถครองจีนตอนเหนือได้ราวสองร้อยปี เป็นแบบอย่างให้ชนชาติอื่นทำบ้าง เช่น มองโกล แมนจู โดยเฉพาะมองโกลในยุคราชวงศ์หยวน กลายเป็นจีน ‘มากเกินไป’ จนกลุ่มมองโกลทะเลาะกันเอง

พวกชี่ตันมีสองกลุ่มหลัก คือกลุ่มสกุลเยลี่กับกลุ่มสกุลเซียว ดังนั้นเมื่อรู้ว่าตนเป็นชี่ตันกลุ่มเซียว เฉียวฟงก็เปลี่ยนชื่อตนเองเป็น เซียวฟง

ชี่ตันตั้งกฎห้ามจักรพรรดิแต่งงานกับหญิงที่มิได้สืบเชื้อสายชี่ตัน เช่น จีนฮั่น อุยกูร์ สั่งเซี่ยง (ทังกุต) เพื่อให้สายเลือดชี่ตันบริสุทธิ์

แม้จะครองอำนาจแล้ว จักรพรรดิชี่ตันยังทรงนิยมใช้ชีวิตแบบเดิม นอนในกระโจม (มันอาจเป็นสัญลักษณ์เพื่อเชื่อมกับประชาชนชี่ตันก็ได้) ชอบเดินทาง ล่าสัตว์ ท่องไปทั่วตามวิถีชี่ตัน

กลุ่มชี่ตันที่มีอำนาจกับพวกชี่ตันกลุ่มต่าง ๆ แตกกัน บางครั้งด้วยเรื่องที่ชี่ตันที่มีอำนาจกลายเป็นจีนมากเกินไป

ในประวัติศาสตร์จริง เยลู่หงจีเป็นจักรพรรดิองค์ที่ 8 ของอาณาจักรเหลียว เป็นผู้ที่รื้อฟื้นการใช้ชื่ออาณาจักร ‘ต้าเหลียว’

เป็นจักรพรรดิเหลียวที่ผ่านการลอบสังหารหลายครั้ง ในปี 1063 ชาวชี่ตันกลุ่มหนึ่งไม่พอใจบทบาทที่มากเกินไปของชาวฮั่นในราชสำนัก ลอบสังหารพระองค์ขณะเสด็จล่าสัตว์ ทรงรอดมาได้ และกลุ่มผู้ก่อการถูกประหารทั้งหมด

รัชสมัยของเยลู่หงจีเต็มไปด้วยการฉ้อราษฎร์บังหลวง จักรพรรดิสนพระทัยแต่เรื่องภายในวังและการทำนุบำรุงศาสนาพุทธ

จักรพรรดินีเซียวกวนยินทรงเป็นสตรีที่เก่งกาจ แนะนำฮ่องเต้ให้ครองแผ่นดินโดยชอบธรรม และปราบการฉ้อราษฎร์บังหลวงให้เด็ดขาด แต่ไม่ทรงรับฟังคำแนะนำ นางจึงใช้ชีวิตในวังเขียนบทกวี

ขุนนางกังฉินคนหนึ่งชื่อ เย่ลี่หยี่ซิน (耶律乙辛) ไม่ชอบที่นางขวางทาง จึงวางแผนกำจัดนาง หลอกให้นางเขียนบทกวีรักบทหนึ่ง แล้วนำมันไปให้จักรพรรดิทอดพระเนตร บอกว่ามันคือสารที่ส่งให้ชู้ของนาง

ผลก็คือจักรพรรดินีเซียวกวนยินถูกบังคับให้ฆ่าตัวตาย

ต่อมาเย่ลี่หยี่ซินก็ใช้อุบายกำจัดรัชทายาทและข้าราชการอื่น ๆ ที่ขวางทาง แต่ในที่สุดจักรพรรดิก็จับได้ และสั่งประหารเย่ลี่หยี่ซินขณะกำลังคิดหนีไปอาณาจักรซ่ง

กิมย้งผูกเรื่องให้จักรพรรดิองค์นี้คิดจะบุกอาณาจักรซ่ง และเฉียวฟงต้องจ่ายค่าสันติภาพด้วยความตาย

แต่เฉียวฟงไม่ใช่คนเดียวที่ชีวิตพลิกผันเพราะการเมือง

วงการยุทธจักรใน แปดเทพอสูรมังกรฟ้า มีคำกล่าวว่า “เฉียวฟงเหนือ มู่หยงใต้”

เปรียบว่าเฉียวฟงกับมู่หยงฟู่อยู่ในระดับเท่าเทียมกัน

วิชาประจำตระกูลมู่หยงคือดาวเคลื่อนดาราคล้อย (鬥转星移) ใช้กระบวนท่าคู่ต่อสู้คืนกลับ หรือใช้หลักสี่ตำลึงปาดพันชั่ง ใช้วิชาของคู่ต่อสู้สะท้อนกลับไปทำร้ายเขาเอง

ต้วนอี้หมายปองหวังอวี่เยียน แต่นางชอบกับมู่หยงฟู่

มู่หยงฟู่เป็นทายาทเชื้อพระวงศ์แคว้นเอี้ยน ซึ่งถูกกลืนโดยแคว้นซ่ง

อาณาจักรเอี้ยน (燕) เป็นอาณาจักรเก่าแก่ ก่อตั้งโดยตระกูลมู่หยง (มู่หรง) คือมู่หยงฮ่วง (慕容皝 297–348) บิดากับเขาต่อสู้กับอาณาจักรจิ้น (晉朝) (คนละอาณาจักรกับอาณาจักรจินหรือต้าจิน)

ครั้งที่เหลียวไท่จู่ผู้ก่อตั้งอาณาจักรเหลียว ยกทัพยึดครองแผ่นดินต่าง ๆ ในละแวกนั้น ทั้งสิบหกแคว้นเอี้ยนหวิน (燕雲十六州) รวมทั้งเมืองหลวงกลางจงตู ยกทัพมาถึงแม่น้ำฮวงโห ยึดครองเมืองไคเฟิงระยะหนึ่ง (ปี 947) แต่ในที่สุดก็ถอยกลับเพราะไม่มีกำลังคนครอบครองพื้นที่ใหญ่ขนาดแผ่นดินจีน

คำว่า ‘เอี้ยน’ ในสิบหกแคว้นเอี้ยนหวิน ก็คือแคว้นของบรรพบุรุษของตัวละครมู่หยงฟู่หรือม่อย้งฮก (慕容復)

ตระกูลมู่หยงเป็นชาวเผ่าเซียนเปย (鮮卑) ซึ่งเป็นชาวเผ่าเร่ร่อน ตั้งรกรากทางตอนเหนือของจีน พวกนี้สืบเชื้อสายมาจากชาวตงหู (東胡) และมีความเกี่ยวข้องกับเชื้อสายมองโกล

เมื่อรวมกลุ่มใหญ่ขึ้น ก็ก่อตั้งรัฐอิสระราว ๆ ปี 337 ก็ประมาณ 570 ปีก่อนอาณาจักรเหลียว และประมาณ 778 ปีก่อนอาณาจักรจิน

บิดาอบรมเขาแต่เล็กให้หาทางกู้ชาติ ตั้งชื่อว่า ฟู่ แปลว่ากู้คืน

แต่แผนการสร้างอาณาจักรของมู่หยงฟู่ก็ล้มเหลว และจ่ายด้วยราคาแพง

ไม่ว่าอย่างไร พวกชี่ตันมีอำนาจในอาณาจักรเหลียวได้ราวหนึ่งร้อยปี ก็ถูกเพื่อนบ้านถล่ม หนีไปตั้งฐานใหม่ที่ตะวันตก เรียกว่า อาณาจักรเหลียวตะวันตก (ซีเหลียว)

โปรดติดตามตอนต่อไป

วินทร์ เลียววาริณ
6-3-25

.....................

ยุทธจักรวาลกิมย้ง
สารคดีนิยายกำลังภายในและประวัติศาสตร์จีน โดยอิงจากงานแต่ละชิ้นของกิมย้ง
ราคา 245 บาท 21 เรื่อง ความรู้ละ 11.6 บาท
หนังสือหมดเมื่อไร จะไม่ตีพิมพ์ใหม่แล้ว

หลังกบฏบวรเดชล้มเหลว มีการจับกุมคนเกี่ยวข้องมากมายหลายร้อยคน ติดคุกเป็นระนาว และติดคุกยาวเป็นสิบปี ตั้งแต่คุกบางขวาง ย้ายไปที่เกาะตะรุเตา และเกาะเต่า ตายไปมาก เป็นการลงโทษกบฏที่รุนแรงที่สุด

นักโทษจำนวนมากเป็นปัญญาชน ได้บันทึกเหตุการณ์ต่างๆ อย่างละเอียดทุกซอกทุกมุม ทำให้เรารู้ไปจนถึงรายละเอียดของชีวิตคนคุก เช่นที่เกาะเต่า อดอาหารจนฟันร่วงจากปาก เป็นต้น

มันเป็นการกวาดล้างทางการเมืองที่รุนแรงที่สุดในประวัติศาสตร์การเมืองไทย และส่งผลให้เกิดการรัฐประหารตามมาอีกหลายครั้ง

รัฐประหารในยุคหลัง ถ้าแพ้ อย่างมากก็เนรเทศผู้ก่อการออกนอกประเทศ ผ่านไปไม่กี่ปี ก็กลับมาเดินปร๋อ

แต่กบฏบวรเดชเล่นกันหนักจริง

ผมใช้ข้อมูลจำนวนมหาศาลนี้เขียนนวนิยายเรื่อง น้ำเงินแท้ บันทึกเรื่องกบฏบวรเดช เป็นนวนิยายแนว ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน และ ปีกแดง แต่ไม่ค่อยมีคนรู้ เพราะไม่เคยโปรโมต สนใจก็หาซื้อมาอ่าน เพราะหนังสือหมด จะไม่ตีพิมพ์ใหม่อีก

วันนี้ขอเล่าเรื่องหนึ่งในนักโทษบวรเดชที่เป็นคนระดับสูง และมีชีวิตโลดโผน ไม่อ่านไม่ได้ สมควรอ่าน เพราะไม่มีสอนในโรงเรียน

พระยาสุรพันธเสนี (อิ้น บุนนาค) สมุหเทศาภิบาลสำเร็จราชการมณฑลราชบุรี ซวยเพราะถูกพระองค์เจ้าบวรเดชชวน ต่อหน้านายกรัฐมนตรี พระยาพหลพลพยุหเสนา

เกร็ดที่น้อยคนรู้คือ พระยาสุรพันธเสนีก็คือพ่อตาของนักเขียน มนัส จรรยงค์ นักเขียนพาลูกสาวท่านหนี (อ้อม บุนนาค)

เรื่องนี้ยาว ต้องเล่ามาตั้งแต่ต้น

พระยาสุรพันธเสนีเขียนบันทึกไว้ในหนังสือ ฝันร้ายในชีวิตของข้าพเจ้า ว่า

“ในขณะที่ข้าพเจ้าอยู่ในราชการและดำรงตำแหน่งสมุหเทศาภิบาลสำเร็จราชการมณฑลราชบุรีอยู่นั้น พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวได้เสด็จแปรพระราชฐานประทับร้อนที่สถานตากอากาศหัวหิน ณ ที่พระราชวังไกลกังวล การเสด็จแปรพระราชฐานครั้งนี้อยู่ในความรับผิดชอบของข้าพเจ้าตามประเพณีแต่เดิมมา หรือเรียกว่าตามหน้าที่ก็ว่าได้ ในเวลานั้นเองก็ได้มีกองกำลังนครราชสีมาลุกขึ้นแข็งอำนาจ ภายใต้การนำของพระวรวงศ์เธอพระองค์เจ้าบวรเดชเพื่อต่อสู้กับรัฐบาล โดยกล่าวว่ารัฐบาลมิได้ดำเนินการระบอบประชาธิปไตยตามที่ได้ให้คำมั่นสัญญากับราษฎร

เมื่อข่าวนี้แพร่ไปอย่างรวดเร็วทั้งทางหนังสือพิมพ์และวิทยุ ข้าพเจ้าก็ได้ข่าวนี้ด้วยความตื่นเต้นและตระหนกตกใจเป็นอย่างยิ่ง เพราะพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวประทับอยู่ ณ ตำบลอันอยู่ในขอบเขตความรับผิดชอบของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจึงตกอยู่ในฐานะที่จะต้องป้องกันและถวายความปลอดภัยต่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

ความจริงเรื่องที่พระองค์เจ้าบวรเดชจะได้คิดต่อสู้กับรัฐบาลนั้น ข้าพเจ้าล่วงรู้ก่อนหน้านั้นแล้ว ๑ วัน เรื่องนี้เล่าลือกันไปต่าง ๆ นานา ข้าพเจ้าได้บันทึกไว้เสียเดี๋ยวนี้ว่า ถ้าข้าพเจ้าคิดอ่านการร้ายหวังจะล้มรัฐบาลจริง ข้าพเจ้าก็คงจะได้สั่งนายทหารชั้นนายร้อยเอก กรมทหารปืนใหญ่ซึ่งเป็นพรรคพวกของข้าพเจ้าจับพระยาพหลฯไว้เสียแล้ว

วันนั้นข้าพเจ้ายังจำได้ดีว่าเป็นวันที่ ๑๑ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๗๖ พ.อ. พระยาพหลพลพยุหเสนา นายกรัฐมนตรีได้เดินทางมาพักยังจังหวัดราชบุรี ข้าพเจ้าจึงได้เชื้อเชิญพระยาพหลฯ มารับประทานน้ำชาในเวลาเย็นที่สโมสรข้าราชการจังหวัดราชบุรี บรรดาข้าราชการและพ่อค้าประชาชนคนสำคัญที่ได้รับเชิญมานั้นมากมายก่ายกองจนเหลือที่ข้าพเจ้าจะเอารายชื่อมากล่าวในที่นี้ได้หมด

เรากำลังสนทนากันด้วยเรื่องต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องราชการหรือเรื่องส่วนตัวก็ตาม ข้าพเจ้าเป็นคนมีนิสัยชอบล่องป่าล่าสัตว์ และพระยาพหลฯก็เป็นคนชอบกีฬาชนิดเดียวกัน เวลานั้นคำว่านิยมไพรยังไม่ได้บัญญัติกันขึ้น ก็เรียกแต่ว่าล่าสัตว์ ล่าสัตว์เล็กสัตว์ใหญ่หรือยิงนกตกปลาเป็นกีฬาที่ข้าพเจ้าโปรดมากเท่า ๆ กับกอล์ฟ ขณะที่เรากำลังคุยกันอยู่ ณ สโมสรข้าราชการราชบุรีนั้นเอง เสียงเครื่องบินก็ดังกังวานขึ้นเหนือท้องฟ้าของจังหวัดราชบุรี

มันก็ไม่ใช่เสียงกระหึ่มครึมครางเหมือนเครื่องบินในสมัยนี้ เป็นเครื่องบินของกองทัพอากาศที่ทันสมัยลำหนึ่งของสมัยนั้น ดูเหมือนจะเป็นเครื่องบินปีกสองชั้นในสมัยต่อมา เราฟังเสียงของมันเหมือนเสียงกระป๋องเมื่อนำไปเปรียบเทียบกับเสียงเครื่องบิน ๔ เครื่องยนต์ เครื่องบินปีกสองชั้นนั้นเรียกชื่อว่าเทียวปอร์เดอร์ล้าช หรือเบเก้อะไร ข้าพเจ้าก็จำไม่ได้เสียแล้ว นอกจากจะดังลั่นอยู่เหนือท้องฟ้าแล้ว ยังจะบินมาลงที่สนามบินราชบุรีเสียอีกด้วย ผู้ขับขี่เครื่องบินคือขุนไสวมัณยากาศ พอลงจากเครื่องบินแล้วก็รีบเดินทางมาหาข้าพเจ้าพร้อมด้วย พ.ท. พระพิชัยฯ

สำหรับ พ.ท. พระพิชัยฯคนนี้ ต่อมาข้าพเจ้าทราบว่าได้ไปคอยรับขุนไสวมัณยากาศอยู่ที่สนามบิน  เมื่อเครื่องบินหยุดเรียบร้อยแล้ว พ.ท. พระพิชัยฯ ถามขุนไสวฯว่ามาทำไม? ขุนไสวมัณยากาศก็ตอบไปตามความจริงว่า พระองค์เจ้าบวรเดชฯให้นำจดหมายมาให้เจ้าคุณเทศาฯ เมื่อทราบดังนั้นแล้ว พ.ท. พระพิชัยฯก็ได้นำขุนไสวฯมายังสโมสรราชบุรีในทันที ซึ่งในเวลานั้นกำลังกินเลี้ยงกันอยู่ พระพิชัยฯส่งจดหมายของพระองค์เจ้าบวรเดชฯให้ข้าพเจ้าต่อหน้าพระยาพหลฯ

ข้าพเจ้ารีบรับจดหมายมาเปิดผนึกและอ่านดูใจความในจดหมายนั้นพอที่จะจดจำ ๆ ได้แต่ใจความสำคัญคือขอให้ข้าพเจ้านำทหารที่ราชบุรีและเพชรบุรีไปช่วยที่กรุงเทพฯ และในเวลาเดียวกันนั้น ข้าพเจ้าก็รีบตอบจดหมายพระองค์เจ้าบวรเดชฯไปในทันทีเหมือนกันว่า ข้าพเจ้าไม่มีความประสงค์ที่จะยกกำลังทหารทั้งราชบุรีและเพชรบุรีไปต่อสู้กับทหารของรัฐบาล ข้าพเจ้ามีความประสงค์อยู่อย่างเดียวเท่านั้นคือจะป้องกันและรักษาความปลอดภัยของพระมหากษัตริย์ตามหน้าที่ของข้าพเจ้าเท่านั้น

เมื่อขุนไสวฯได้รับจดหมายตอบของข้าพเจ้าแล้ว ก็ขึ้นเครื่องบินกลับไปจากจังหวัดราชบุรีไปกรุงเทพฯ ข้าพเจ้าได้โทรเลขถึงพระองค์เจ้าบวรเดชฯตามข้อความดังกล่าวนั้น

ในเวลานั้นพระยาพหลฯหน้าซีดลงไปในทันที กิริยาอาการทั้งหมดเปลี่ยนไป ถ้าข้าพเจ้าเป็นกบฏดังที่ถูกกล่าวหา ข้าพเจ้าจะปล่อยพระยาพหลฯไว้ทำไม ข้าพเจ้าจะต้องจับกุมนายกรัฐมนตรีไว้เป็นประกันเสียก่อนอย่างแน่นอนเป็นการง่ายเหลือเกินที่ข้าพเจ้าจะสั่งให้ตำรวจหรือทหารปืนใหญ่ชั้นผู้บังคับกองซึ่งเป็นพวกของข้าพเจ้าให้เข้าทำการจับกุมทันที

พระยาพหลฯได้กำหนดไว้ว่าจะพักอยู่ที่ราชบุรี ๓ วัน แต่พอกระทบเรื่องที่ขุนไสวฯนำจดหมายจากพระองค์เจ้าบวรเดชฯมาส่งให้แก่ข้าพเจ้าท่ามกลางที่ประชุมการเลี้ยงน้ำชา ณ สโมสรข้าราชการราชบุรี แผนการที่จะพักอยู่ที่นั่นก็เป็นอันล้มเลิก พระยาพหลฯได้เดินทางกลับกรุงเทพฯทันทีโดยทางรถไฟซึ่งจะออกจากสถานีราชบุรี ๗.๐๐ น. วันที่ ๑๑ ตุลาคม คือวันรุ่งขึ้น ข้าพเจ้าเองก็ได้ไปส่งพระยาพหลฯที่สถานีรถไฟ เราร่ำลากันแล้ว รถไฟก็เคลื่อนออกจากสถานีไป พระยาพหลฯรู้เรื่องดีแล้วในวันนั้นว่าจะมีการต่อสู้รัฐบาลเกิดขึ้น และถ้าขุนไสวมัณยากาศไม่นำจดหมายจากพระองค์เจ้าบวรเดชฯไปให้ข้าพเจ้าท่ามกลางที่ประชุม เจ้าคุณพหลฯก็จะไม่รู้เรื่องนี้ได้เลย

ข้าพเจ้าจับรถไฟอีกขบวนหนึ่งล่องลงไปทางใต้ด้วยความจงรักภักดีต่อพระมหากษัตริย์ นี่เป็นความสัตย์จริงของข้าพเจ้าที่ไม่ได้กล่าวออกไปอย่างนกแก้วนกขุนทอง ข้าพเจ้าไปจังหวัดเพชรบุรีอย่างเนิบนาบ ไม่ฉับไวเหมือนในเวลานี้ที่เดินทางได้อย่างล่องหน เมื่อถึงจังหวัดเพชรบุรีอันเป็นบ้านเกิดเมืองมารดาของข้าพเจ้า เราได้ปรึกษากันในระหว่างข้าพเจ้ากับ พ.ต. หลวงสรสิทธิยานุการ (สิทธิ แสงชูโต) ผู้บังคับการทหารบกราบ ๑๔ จังหวัดเพชรบุรี พ.ต. หลวงสรสิทธิฯผู้นี้เป็นญาติกับข้าพเจ้าด้วย ข้าพเจ้าถามหลวงสรสิทธิฯว่า เมื่อเหตุการณ์เกิดขึ้นเช่นนี้ เราจะทำอย่างไรดีจึงจะป้องกันและถวายความปลอดภัยแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้ เราทั้งสองได้แสดงความคิดเห็นกันอยู่เป็นเวลานาน ในที่สุดก็ตกลงกันได้ว่ามีอยู่ทางเดียวคือ

๑. ประกาศกฎอัยการศึกเฉพาะจังหวัดเพชรบุรี

๒. ประกาศระดมทหารกองหนุน โดยออกคำสั่งไปยังนายอำเภอทุกอำเภอ

ในคำประกาศระดมพลของเราก็ได้กำชับกำนันและผู้ใหญ่บ้านให้รีบส่งหมายเกณฑ์ให้ทันในวันรุ่งขึ้น และให้มาถึงโรงทหารในวันรุ่งขึ้นเช่นเดียวกัน ภายในวันที่ ๑๒ สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ ได้กำชับไปว่าเราไม่ได้ระดมทหารครั้งนี้เพื่อไปรบราฆ่าฟันกับใคร เพียงแต่เราต้องการกำลังทหารมาเพื่อป้องกันและถวายความปลอดภัยแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของเราเท่านั้น

วันนั้นเป็นวันที่ ๑๒ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๗๖ อากาศแจ่มใสถึงแม้ว่าฤดูฝนจะเพิ่งสิ้นไปหมาด ๆ ลมหนาวเริ่มต้นขึ้นบ้างแล้ว มันพัดผ่านแสงแดดในเวลาเช้า ทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกอบอุ่นและเป็นสุขใจอย่างแปลกประหลาด ข้าพเจ้ากำลังทำหน้าที่ให้แก่ตัวของข้าพเจ้าและวงศ์ตระกูลของข้าพเจ้าอยู่เดี๋ยวนี้แล้ว

ข้าพเจ้ารีบไปยังกรมทหารราบที่ ๑๔ ข้าพเจ้ารู้สึกเบิกบานใจยิ่งไปกว่าเดิมเสียอีกในเมื่อได้เห็นชายฉกรรจ์บ่ายโฉมหน้ามาจากทุกทิศทุกทาง จะอะไรเสียอีกเล่าท่าน เขาเดินทางมาจากระยะอันไกลจากชนบทของอำเภอต่าง ๆ ๕ อำเภอ ที่มีพาหนะก็มาโดยพาหนะ ที่ไม่มีพาหนะที่จะโดยสารมาก็เดินมาด้วยเท้า ด้วยสีหน้าสงบเสงี่ยมยิ้มแย้มแจ่มใสและราบรื่นเบิกบาน โดยมิได้มีความประหวั่นพรั่นพรึงแต่อย่างใด

เราเริ่มจ่ายทหารออกประจำอยู่ตามจุดสำคัญ ๆ หลายแห่ง เป็นต้นว่าสถานีรถไฟบ้านน้อย สถานีรถไฟเพชรบุรี และจุดสำคัญอื่น ๆ เพื่อป้องกันมิให้ทหารฝ่ายใดก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายพระองค์เจ้าบวรเดชฯหรือทหารฝ่ายรัฐบาล ไม่ให้ล่วงล้ำเลยจังหวัดเพชรบุรีลงไปทางใต้ได้ ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพื่อถวายความปลอดภัยแด่องค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเป็นที่ตั้ง ข้าพเจ้าเองในเวลานั้นก็ไม่ได้นึกไว้ล่วงหน้าเลยว่า ข้าพเจ้าต้องพบกับชีวิตอันลำเค็ญน่าสยดสยองในกาลวิโยคอันจะมาถึงในไม่ช้านี้

เช้าวันที่ ๑๓ ตุลาคม มีเครื่องบินมาจากพระองค์เจ้าบวรเดชฯ และส่งหนังสือจากพระองค์เจ้าบวรเดชฯให้แก่ข้าพเจ้า ใจความในหนังสือนั้นก็ไม่มีอะไรมาก นอกจากจะส่งข่าวการถอยมา เป็นการบอกลางแพ้แล้วก็ไม่มีอะไรอื่นให้ข้าพเจ้ารับทราบข่าวการรบว่า ทหารหัวเมืองกำลังถอยขึ้นไปทางเหนือ ซึ่งนักการทหารทุกคนย่อมรู้ดีว่าภูมิประเทศในเขตนครราชสีมาเป็นภูมิประเทศที่เหมาะที่สุดในการที่จะตั้งรับ นับตั้งแต่ปากช่อง มวกเหล็ก หินลับ ทับกวางขึ้นไปทีเดียว...

ในวันเดียวกันนั้นเอง ข้าพเจ้าก็ได้รับโทรเลข ๑ ฉบับ ส่งมาจาก พ.ท. หลวงพิบูลสงคราม ใจความในโทรเลขนั้นมีอยู่ว่าให้ข้าพเจ้า พ.อ. พระยาสุรพันธเสนี พ.ท. หลวงสรสิทธยานุการ กับพระยาวิเศษฦาชัย ผู้ว่าราชการจังหวัดเพชรบุรีเดินทางไปพบกับ พ.ท. หลวงพิบูสงครามที่จังหวัดราชบุรีโดยด่วน เมื่อเรา ๓ คนได้รับโทรเลขฉบับนี้แล้ว ข้าพเจ้าได้ตัดสินใจเด็ดขาดและทันที มีเราทั้ง ๓ คนไปกันเสียหมดแล้ว ใครเล่าจะดูแลรักษาการณ์ทางนี้ ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ข้าพเจ้าจึงกล่าวกับคนทั้งสองนั้นว่าข้าพเจ้าไม่ยอมไปพบ ท่านทั้งสองจะไปพบก็ไปพบกันเถิด

มันก็เป็นความจริงอย่างที่ข้าพเจ้าวาดภาพไว้ในความคาดคะเนมิได้ผิดเลย พ.ท. หลวงสรสิทธยานุการกับพระยาวิเศษฦาชัยออกเดินทางจากเพชรบุรีในเวลาบ่าย พอรถถึงสถานีบ้านน้อยก็พบกับขบวนรถบรรทุกทหารซึ่ง พ.ท. หลวงพิบูลสงครามเป็นผู้ควบคุมมาพอดี จะมีอะไรอีกเล่าที่จะเกิดขึ้น ทั้งผู้ว่าราชการจังหวัดเพชรบุรีและผู้บังคับการทหารรราบที่ ๑๔ ถูกจับเป็นเชลยทันทีในข้อหากบฏและล้มล้างรัฐบาลประชาธิปไตย

ข้าพเจ้าปราศจากคู่คิด หลวงสิทธิฯผู้บังคับการก็ถูกจับ พระยาวิเศษฦาชัยก็ถูกจับ จะมีอะไรอีกเล่าที่จะเหลืออยู่ในความหวังของข้าพเจ้าที่จะรักษาองค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ดังนั้นก่อนที่หลวงพิบูลฯจะยกทหารมาเพชรบุรี ข้าพเจ้าก็เผ่นขึ้นรถออกเดินทางจากเพชรบุรีไปเสียแล้วตามถนนเพชรเกษมเดี๋ยวนี้ แต่เวลานั้นถนนเพิ่งจะตัดจากเพชรบุรีไปได้แค่ตำบลหัวสะพานเท่านั้น ทั้งทางก็ไม่สะดวกเพราะเพิ่งถมใหม่ ๆ ข้าพเจ้าจึงต้องตัดสินใจอย่างด่วนทีเดียวว่าจะทำอย่างไรในเวลาต่อไป

เมื่อข้าพเจ้าหนีออกจากเพชรบุรีแล้ว พ.ท. หลวงพิบูลสงครามก็ไปถึงเพชรบุรีพร้อมด้วยกำลังทหาร ตามคำรายงานจากผู้ที่ได้เห็นเหตุการณ์แจ้งแก่ข้าพเจ้า เมื่อได้เห็นตัวข้าพเจ้าและเรียกให้ไปรายงานตัว ก็ไม่ไป ดังนั้น พ.ท. หลวงพิบูลสงครามจึงขึ้นรถยนต์ทหารพร้อมด้วยอาวุธปืนกลไปยังบ้านข้าพเจ้าและค้นหาตัว...”

พระยาสุรพันธเสนีถูกจับจนได้ เพราะมีคนทรยศ และติดคุกยาว ถูกส่งไปที่เกาะตะรุเตา ที่นั่นเขาเป็นหนึ่งในห้านักโทษที่หนีจากเกาะอย่างไม่น่าเชื่อ

เรื่องนี้ต้องเล่าต่ออีกยาว มันเป็นเกร็ดซ้อนเกร็ด

ไม่มีสอนในโรงเรียน

วินทร์ เลียววาริณ
6-3-25
.............................

นวนิยายของกิมย้งที่ใช้ไทม์ไลน์ถัดมาจาก กระบี่นางพญา คือ แปดเทพอสูรมังกรฟ้า ห่างจากเรื่อง กระบี่นางพญา ประมาณ 1,500 ปี เล่าเรื่องผ่านตัวละครหลักสามคนคือ ต้วนอี้ เฉียวฟง และซีจุ๊

เริ่มที่ต้วนอี้

ต้วนอี้เป็นเจ้าชายแห่งอาณาจักรต้าหลี่ เขาไม่สนใจฝึกวิทยายุทธ์ เมื่อบิดา ต้วนเจิ้นฉุน พยายามให้เขาฝึกวิชา เขาก็หนีออกจากวังไปท่องโลก แต่ผ่านการผจญภัย เขากลายเป็นยอดฝีมือ สำเร็จวิชาดรรชนีกระบี่หกชีพจร ลมปราณภูตอุดร ซึ่งเป็นวิชาดูดพลังลมปราณของคนอื่นและท่าเท้าท่องคลื่น

ต้วนอี้พัวพันกับหญิงสาวหลายคน เช่น จงหลิง (เจ็งเล้ง) มู่หวั่นชิง หวังอวี่เยียน (เฮ้งอวิ้เหงียน) เป็นต้น แต่พบว่าหญิงสาวสามคนนี้เป็นน้องสาวต่างแม่กับเขา เนื่องจากต้วนเจิ้นฉุนบิดาของเขาเจ้าชู้ มีผู้หญิงมากมาย

เขาหลงรักหวังอวี่เยียนมากกว่าใคร แต่นางรักมู่หยงฟู่ (ม่อย้งฮก) ทายาทเชื้อพระวงศ์แคว้นเอี้ยน

ในตอนท้าย ต้วนอี้พบความจริงว่าเขาไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของต้วนเจิ้นฉุน ทำให้เขาจะแต่งงานกับคนที่เขาเคยคิดว่าเป็นน้องสาวต่างแม่ได้

ในนวนิยายเวอร์ชั่นแรก ต้วนอี้ขึ้นเป็นฮ่องเต้แห่งต้าหลี่ อภิเษกกับหวังอวี่เยียน แต่ผู้อ่านไม่ชอบตัวละครตัวนี้ ชอบมู่หวั่นชิงมากกว่า ไม่ทราบว่าเป็นเพราะสาเหตุนี้หรือไม่ที่ทำให้ในฉบับปรับปรุง กิมย้งเปลี่ยนนางเอกของต้วนอี้เป็นมู่หวั่นชิงและจงหลิง

ต้าหลี่ของต้วนอี้อยู่ที่ไหน?

ลองนึกภาพว่า แผ่นดินจีนกว้างใหญ่ แบ่งเป็นรัฐต่าง ๆ เหลียว (ชี่ตัน) อยู่ด้านบน ติดกันก็เป็นต้าจิน (หนี่เจิน) ด้านใต้คือราชวงศ์ซ่งของพวกฮั่น และต้าหลี่

ในประวัติศาสตร์ พื้นเพของต้วนอี้คืออาณาจักรต้าหลี่ (大理國) คือพื้นที่ยูนนานในปัจจุบัน ชื่ออาณาจักรมาจากชื่อเมืองต้าหลี่ ซึ่งมีชื่อเสียงเรื่องหินอ่อน

แม้เป็นอาณาจักรอิสระ แต่ต้าหลี่ผูกความสัมพันธ์ที่ดีกับซ่งมาแต่แรก ส่งบรรณาการให้ซ่งมาตลอดโดยไม่ได้ถูกบังคับ ตั้งแต่ปฐมกษัตริย์ราชวงศ์ซ่ง คือซ่งไท่จู่ ก็ปล่อยอาณาจักรต้าหลี่ไว้โดยไม่ยึดครอง นี่เป็นกุศโลบายที่ชาญฉลาดของต้าหลี่

ต้าหลี่มีความสำคัญต่ออาณาจักรซ่งในเรื่องม้า ม้าต้าหลี่มีคุณภาพสูง เหมาะกับการสงคราม

ในปี 1252 มองเกอ ข่าน ส่งน้องชาย กุบไล ข่าน ไปบุกต้าหลี่ เมื่อกองทัพมองโกลไปถึง จักรพรรดิต้วนชี่ซิ่งก็ยอมแพ้

จักรพรรดิต้วนชี่ซิ่งยังครองอำนาจที่ยูนนานต่อไปได้ภายใต้อำนาจของมองโกล ต้าหลี่ช่วยส่งทัพไปช่วยรบกับซ่งใต้ และยังช่วยราชวงศ์หยวนปราบกบฏมองโกลที่ยูนนาน

ครั้นถึงยุคราชวงศ์หมิง ปี 1381 ทัพหมิงสามแสนคนโจมตีพวกหยวนที่แตกหนีมาที่ต้าหลี่ ต้าหลี่ก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรหมิง

กิมย้งนำจักรพรรดิต้วนตี่เฮง (ต้วนชี่ซิ่ง) แห่งต้าหลี่มาสร้างเป็นตัวละครใน มังกรหยก ภาค 1 และ 2 ก็คือราชันทักษิณ หนึ่งในห้ายอดฝีมือยุทธจักร

เวลาที่ก๊วยเจ๋งกับอึ้งย้งพบราชันทักษิณนั้น พระองค์สละราชสมบัติแล้วออกผนวช ได้สมญานามอิดเต็งไต้ซือ อิดเต็งไต้ซือได้พบกับก๊วยเจ๋งและอึ้งย้ง ครั้งที่อึ้งย้งบาดเจ็บสาหัส หลวงจีนอิดเต็งใช้พลังภายในรักษาอึ้งย้ง

วิทยายุทธ์ของอิดเต็งไต้ซือคือ วิชาดรรชนีเอกสุริยัน แต่ต่อมาก็ได้รับการถ่ายทอดวิชาพลังธาตุธรรมชาติจากเฮ้งเตงเอี้ยง คือหนึ่งในห้ายอดฝีมือ

วิชาดรรชนีเอกสุริยันของอิดเต็งไต้ซือก็มีที่มาจากดรรชนีกระบี่หกชีพจรที่ต้วนอี้ฝึก

.....................

ส่วนเฉียวฟงเป็นหัวหน้าพรรคกระยาจก เป็นผู้นำที่กล้าหาญ ใจกว้าง เชี่ยวชาญวิทยายุทธ์ มีบุคลิกเป็นชายชาตรี

เฉียวฟงถูกกล่าวหาว่าสังหารรองประมุขพรรคกระยาจก หม่าต้าหยวน ตามมาด้วยข้อหาชาติกำเนิดว่าไม่ใช่ชาวฮั่น แต่เป็นชาวชี่ตัน ศัตรูของฮั่น เขาถูกมองว่าเป็นหนามยอกอกของบู๊ลิ้มของฮั่น ต้องถูกกำจัด ผลคือเฉียวฟงต้องพ้นจากพรรคกระยาจก

เฉียวฟงสืบหาชาติกำเนิดตนเอง และพบว่าตนเป็นชาวชี่ตันจริง ตระกูลของเขาแซ่เซียว

เฉียวฟงจึงเปลี่ยนชื่อเป็นเซียวฟง

ตลอดเวลาที่เขาตกต่ำ ถูกใส่ความ สตรีนางหนึ่งยืนหยัดเคียงข้างเขาตลอดเวลา คืออาจู สาวใช้ของจอมยุทธ์ใต้มู่หยงฟู่  อาจูรักเขาอย่างลึกซึ้ง แต่ท้ายที่สุดความรักก็กลายเป็นโศกนาฏกรรม

เพราะเขาเชื่อว่าต้วนเจิ้นฉุนเป็นผู้ฆ่าบิดามารดาตน และท้าประลองยุทธ์ นำไปสู่โศกนาฏกรรม ในการต่อสู้เขาทำร้ายต้วนเจิ้นฉุนบาดเจ็บสาหัส และพบว่าคนนั้นมิใช่ต้วนเจิ้นฉุน หากคืออาจู นางปลอมตัวเป็นพ่อไปสู้กับเซียวฟง ก่อนตาย อาจูบอกว่าต้วนเจิ้นฉุนเป็นบิดานาง และขอใช้ชีวิตนางไถ่พ่อ

ด้วยความขมขื่นใจ เซียวฟงลาจากอาณาจักรซ่ง เดินทางไปถึงเขตของพวกหนี่เจิน พบจักรพรรดิเหลียวพระนาม เย่ลี่หงจี (หรือเยลูกี ชื่อจีนคือเหลียวเต้าจง) ทั้งสองสาบานเป็นพี่น้องกัน เซียวฟงช่วยปราบกบฏให้ ทำความดีความชอบ ได้รับการแต่งตั้งเป็นอ๋อง

ความขัดแย้งระหว่างแคว้นซ่ง (ฮั่น) และแคว้นเหลียว (ชี่ตัน) ทำให้ทั้งสองแคว้นพร้อมทำสงครามกัน

ต่อมาเย่ลี่หงจีทรงต้องการบุกอาณาจักรซ่ง ขอให้เซียวฟงช่วย เซียวฟงปฏิเสธ จึงถูกจับขัง ต้วนอี้กับซีจุ๊ไปช่วย

เซียวฟงเผชิญหน้ากับกองทัพเหลียว จับเย่ลี่หงจีเป็นตัวประกัน ขอให้สัญญาจะไม่รุกรานซ่ง แล้วฆ่าตัวตาย

เรื่องของเซียวฟงเข้มข้นมาก พรุ่งนี้จะเล่าเรื่องประวัติศาสตร์ฉากหลังของเซียวฟง รอได้ใช่ไหมเอ่ย?

วินทร์ เลียววาริณ
5-3-25

.....................

ยุทธจักรวาลกิมย้ง
สารคดีนิยายกำลังภายในและประวัติศาสตร์จีน โดยอิงจากงานแต่ละชิ้นของกิมย้ง
ราคา 245 บาท 21 เรื่อง ความรู้ละ 11.6 บาท
หนังสือหมดเมื่อไร จะไม่ตีพิมพ์ใหม่แล้ว