• วินทร์ เลียววาริณ
    1 วันที่ผ่านมา

    ปัญหาใหญ่ที่สุดของชาวโลกส่วนมากคือ เราถูกสอนแต่เด็กให้คิดถึงแต่อนาคตที่ดีกว่า ไม่ใช่ปัจจุบันที่ดี

    เราถูกสอนให้นึกถึงเป้าหมาย และเดินไปให้ถึงเป้าหมายนั้น นี่ทำให้หลายคนตีความผิด คิดว่าอนาคตสำคัญกว่าปัจจุบัน

    การวางแผนอนาคตไม่ใช่การใช้อนาคต มันก็คือแผนหรือโครงหลวม ๆ ให้เรารู้ แต่ไม่ใช่การใช้ชีวิตกับอนาคต ตัวอย่างที่ชัดที่สุดก็คือความวิตกกังวลในเรื่องของอนาคต เราจะล้มเหลวไหม เราจะสอบตกไหม เราจะ ฯลฯ

    จนในที่สุดเราก็กลายเป็นคนที่ไม่มีปัจจุบัน

    มองในมุมนี้ คนไร้ ‘อนาคต’ ไม่น่าเป็นห่วงเท่าคนไร้ ‘ปัจจุบัน’!

    คนมีปัญญาจึงนับทุก ๆ วันเป็นชีวิตเอกเทศ

    เซเนกาเขียนว่า “มันไม่ใช่ว่าเรามีเวลาน้อย แต่เพราะเราเสียเวลาไปมากต่างหาก ชีวิตที่เราได้รับมาไม่สั้นเลย แต่เราทำให้มันสั้นเอง มันไม่ใช่เราไม่ได้รับอย่างเพียงพอ แต่เราใช้มันไปอย่างเปล่าประโยชน์”

    การเจียดเวลาปัจจุบันไปใช้ในอดีตและอนาคต เท่ากับเปลืองทรัพยากร เปลืองอายุ

    บางคนอายุยืน 80 ปี แต่ใช้จริง ๆ ไม่ถึงครึ่ง เพราะละลายเวลาที่เหลือไปกับอดีตที่ผ่านไปแล้ว และอนาคตที่ไม่มีตัวตน

    นักเขียน นักปรัชญา อลัน วัตต์ส กล่าวว่า “จิตสำนึกของเราถูกปกคลุมด้วยความทรงจำกับความคาดหวัง เราไม่รู้ว่ามันไม่เคยมี และจะไม่มีวันมีประสบการณ์อื่น ๆ นอกจากประสบการณ์ปัจจุบันขณะ ดังนั้นเราจึงหลุดไปจากโลกของความจริง เราสับสนโลกที่เราพูดถึง  โลกที่เราอธิบาย และวัดค่า กับโลกที่เป็นจริง”

    เซเนกาเขียนว่า “ความสุขที่แท้จริงคือการรื่นรมย์กับปัจจุบัน ปราศจากความวิตกยึดมั่นเรื่องอนาคต ไม่ปรุงแต่งตัวเราเองด้วยความหวังหรือความกลัว แต่จงพอใจกับสิ่งที่เรามี ซึ่งก็เพียงพอแล้ว สำหรับคนที่ไม่ต้องการสิ่งใด พรประเสริฐที่สุดของมนุษย์อยู่ในตัวเราเอง และเอื้อมถึง คนมีปัญญาพอใจในสิ่งที่เขามี ไม่ว่าจะเป็นอะไร ไม่ปรารถนาสิ่งที่เขาไม่มี”

    เล่าจื๊อกล่าวว่า 
    “หากเจ้าหดหู่ เจ้ากำลังอยู่กับอดีต
    หากเจ้าวิตก เจ้ากำลังอยู่กับอนาคต
    หากเจ้ามีความสงบ เจ้ากำลังอยู่กับปัจจุบัน”

    วินทร์ เลียววาริณ
    10-10-25

    .........
    จาก ตัวสุขอยู่ในหัวใจ
    260 บาท 49 บทความ เรื่องละ 5.3 บาท
    หนังสือหมดเมื่อไร จะไม่ตีพิมพ์ใหม่แล้ว
    https://www.winbookclub.com/store/detail/211/ตัวสุขอยู่ในหัวใจ 

    0
    • 0 แชร์
    • 5

บทความล่าสุด